Naar zamora

16 Mei
Salamanca was echt een prachtige stad die 's avonds tot leven kwam. het ontbijt is pas om 9 uur, dus we vertrekken laat.

Op weg naar Zamora beloofde het een heel saai traject te worden. We fietsen over de hoogvlakte, het golft wat op en af en bij gebrek aan beter fietsen we weer de Nationale weg. En wat doe je als de weg saai is: rondkijken.

Voor me uit vliegen puttertjes, boven ons zingen de leeuweriken en omdat de weg niet alleen saai is maar nagenoeg zonder verkeer strijkt er een wouw neer op de weg. Niet eens om iets te jagen!! Helaas jaag ik hem zelf op. Een eindje verder is er weer een fluitconcert van allemaal vogels. Naast de weg ontwaren we eindelijk echt duidelijk zichtbaar: kurkeiken. Ik maak weer een foto. De bloeiende brem geurt heerlijk en er staan ook nog leuke bloemen langs de kant van de weg. Niks saai dus.

Na 25 km drinken we een zelf gemaakt kopje kofiie met een cakeje op een wel heel troosteloze plek. We zitten op betonnen palen, je kunt maar ergens op zitten. Het bakpapiertje van het cakeje offeren we aan de mieren en we vermaken ons met het kijken hoe die langzaam dichterbij komen. Saaie weg, niks saai.

We lunchen op een pleintje van een dorpje waar het lijkt alsof de mensen die we zien allemaal dezelfde leeftijd hebben: en tamelijk oiud dan. Ze hebben het wie weet waar over en als er weer iemand in beeld komt wordt die wat toegeroepen. De hangouderen, jongeren zien we niet.
Er scheren allemaal zwaluwen over het pleintje, allerlei soorten: gierzwaluwen, boeren zwaluwen en huiszwaluwen en na een poosje blijkt dat we zelf onder een nest zitten... Er valt iets van boven.

Na ongeveer 45 km gaan we van de weg af om wat meer door dorpjes te fietsen. De weggetjes zijn smaller, maar nu fietsen we echt door het boerenland. Een akker met koren, een braakliggende akker en een akker met uitgebloeid koolzaad: dat ruikt echt naar kool dan. Bloeiend ruikt het heerlijk, dat hebben we onderweg naar Rome en In Frankrijk op onze vorige tocht naar Santiago volop genoten. 
Het laatste stukje fietsen we nog over het echte Caminopad. dat gaat dan weer van hobbeldehobbel en we zijn allebei blij met de keuze van de te volgen weg die we voor vandaag gemaakt hadden.

Na 65 km naderen we Zamora: weer een indrukwekkende stad op een rots aan de RIO Duero, een wijnstreek die een tijd terug getroffen is door ongedierte op druiven waardoor bijna alles verloren is gegaan. Nu komt het weer langzaam terug.

We zitten in een heerlijk luxe hotel, er liggen zelfs badjassen, van die hele dikke... Ze liggen op een stoel..