Van Sant Hilari naar Tona

Gisteren hebben we ons overgegeven aan het late avondmaal. We gingen pas om kwart voor negen aan tafel. En we waren niet alleen: de hele KBO van ergens in Spanje was in ons hotel neergestreken, terwijl er in het hele plaatsje niets te beleven viel. Het eten was trouwens prima en met creme brulé als toetje nog een beetje feestelijk ook.

Vanmorgen mochten we meteen op de pedalen, want ons overnachtingsadres was 200 meter onder de top! Eerst op naar 1000 meter, neer naar 700, weer op naar 900 en weer omlaag. Zo kregen we vandaag prachtige vergezichten.

Onderweg weer heel veel fietsers. Dus een ode aan de fiets. Ik ben degene die ooit de fiets uitvond zeer dankbaar. En natuurlijk al diegenen die het ontwerp verbeterd en verfraaid hebben!! Verfraaid ook want er rijdt hier heel veel moois rond. Ook de fietskleding mag er zijn: jonge slanke mannen in mooie pakken met daarover mouwloze windjackjes die ik ken van de reclame van Rapha, en MAMIL's (midle aged men in lycra) op dure racefietsen. Mountainbikers veelal alleen. En allemaal genieten was van onze eigen speciaal gekozen (al lang niet meer stalen) ros. Ook zijn er hier veel motorrijders die getweeën of in groepen rijden. En gelukkig houdt het gemotoriseerde verkeer goed afstand!!

We zijn weer rond het middaguur op de plek van bestemming en maken een wandeling door Tona en het park in de omgeving. Klimmend naar een kerkje op een eenzame tocht zie ik een soort van tafelbergen. Een voorproefje voor morgen: dan passeren we de bergen die Montserrat worden genoemd: gezaagde bergen.