Van Tona naar Iguilada

Vandaag hadden we een langere etappe voor de boeg en net als de 2 dagen hiervoor ging het meteen omhoog!! Het eerste stukje nog door Tona was even heel heftig, maar we deden het prima en dat leverde ons een duimpje omhoog van een mevrouw die achter ons reed. Leuk toch?!

Gelukkig hadden we een rijk ontbijt gehad, want dat hadden we wel nodig! We gingen eerst weer van 600 naar ruim 900 en dat was een echte pas!. Het was er koud dus voor de afdaling trokken we onze jacks weer aan. In het volgende dorp Moia reden ons een aantal heren op leeftijd, onze leeftijd, in lange broeken en warme jacks achterop. 
Pierre raakte met een van hen aan de praat: zij fietsen met hun clubje ook 1 keer per jaar een lange tocht. Vorig jaar van Sevilla naar Astorga dat in noord Spanje ligt aan de Ruta Frances. Ondertussen fietste ik met de rest van het clubje de winkels voorbij waar we wat brood hadden willen scoren... Niet zo handig, want in het volgende minidorp was de bakker gesloten, la fiesta, en kon ik alleen koeken van mais met een beetje chocolade er op kopen... 50 calorien, daar sop je niet vet van.

Ik kan het niet laten om nog even te melden dat we onderweg het helgele van de bloeiende brem zien en daarnaast zie ik vlas bloeien, helder blauw dat het heel goed doet naast het lichte groen van bloeiende euphorbia. Het lijken leuke combinaties voor in een rotstuin maar ik ben bang dat de euphorbia zal woekeren... Helaas.

Na de klim gaat het lekker langzaam omlaag tot uiteindelijk Manresa een redelijk grote stad. Tot onze schrik moeten we daar een stukje op een grote weg fietsen om de snelweg over te komen. dat is geen ideale situatie. Verder gaat het door Manresa heel goed, dankzij onze GPS maar we hebben even de schrik in de benen en fietsen pardoes de stad ook weer uit. En we hadden er nog wel koffie willen drinken...

Intussen hebben we wel al een paar keer een blik op Montserrat kunnen werpen: inderdaad een zaagtandberg. Die vorm is ontstaan door opstuwend land een heeeel ver verleden. Gesteente dat Calciet bevatte is opgestuwd met gesteente dat Silicaat bevat en dat laatste is door erosie naderhand verdwenen. Dat heb ik natuurlijk van Wikipedia waar het uitgebreid beschreven staat en ik ga met mijn uitleg wel heel kort door de bocht..
Boven op het gebergte staat een Benedictijnerklooster. Het is een pelgrimsoord en wordt ook veel door toeristen bezocht. Er is een grot waar Maria is verschenen. In de omgeving is jarenlang strijd geleverd door krijgsheren die het bezit van de grot claimden. Je kunt maar ergens ruzie om maken.

Met broodjes die ik onderweg nog wel ergens gekocht had, konden we lunchen in een miniparkje onderweg. Soms ligt een mooi idyllisch plekje vlak bij heel lelijke stukjes van de weg. We waren het er samen over eens dat we geen omweg naar het klooster van Montserrat gingen maken: even omhoog van 300 naar 1200 en bovendien 20 km om. Wij vervolgden onze uitgestippelde route en die leverde ons voor de middag genoeg uitdaging op.

Na Manresa golfde de weg op en neer en uit ervaring weten we dat we dan toch stiekum heel wat meters omhoog en naar beneden gaan. Het is wel genieten van de Rohloffnaaf waarmee we snel heen en weer kunnen schakelen!! Daarna volgde er een stevige klim, ik moest echt op mijn kiezen bijten. Het laatste deel van de klim slingerden we om de snelweg heen. De snelweg ging gestaag omhoog, onze weg steeds op en af, heel vermoeiend. Het leek alsof de wegen met elkaar concurreerden welke het eerste boven was, wel grappig. Gelukkig hadden we geen last van de snelweg, integendeel. Onze weg was heel rustig. Lang leve de Europese subsidie dankzij welke Spanje mooie snelwegen heeft aan kunnen leggen. De wegen zijn hier trouwens goed, gelukkig!

Na een heerlijk luie afdaling belandden we in een prima hotel en konden we genieten van iets fris en koffie, van een heerlijke douche en een dutje..

Het valt me op dat de kamers tot nu toe prima zijn, met goede douches, en met gezellige aankleding. Kijk wat een leuk schilderijtje hier nu hangt.