De bergen in

19 Mei
Puebla de Sanabria was weer een mooi oud stadje met een Castillo, en dat was dicht. Leuke nauwe straatjes in het stadje met al echte bebouwing van berghuisjes. We doen alvast wat boodschappen voor de volgende dag. Selfsupporting als we zijn nemen we graag wat te eten voor onderweg mee, niet alleen maar cakejes...

Vannacht was het kikkerkoud, ik heb er zelfs een deken uit de kast bijgenomen om weer warm te worden. Misschien maar goed dat we die ervaring opdeden, want voor de tocht van vandaag deden we meteen onze losse beenstukken aan. De fietswereld heeft voor als het begin van de dag koud is losse been en armstukken, heel handig. Ook hadden we allebei onze truien aan.

We hadden al ontdekt dat er meer fietsers in het hotel zaten, de fietsen stonden namelijk bij elkaar. Tijdens het ontbijt vroeg een echtpaar, dat optimistisch in korte broek en korte mouwen zat, of het zo koud was.. Ja dus.

We vertrokken voor een lange klim naar bijna 1400 meter: de Alto del Padornelo. Het laatste stukje was een tunnel, of voor de doordouwers nog even verder omhoog over de top.  Na de tunnel was er al snel een prachtig zaakje langs de weg: er was alles te koop: het was een bar annex slagerij waar allemaal hammen hingen, voor de liefhebber ook wijn. Eerst dronken we lekker in het zonnetje een kop koffie. Pelgrims te voet (uit Polen!) namen bij hun alcoholvrij biertje ook brood en daar hadden wij ook wel trek in. Ik bestelde 2 bogadillos met ham.... Dat had ik even niet in de gaten: een bogadillo heeft het formaat van een half stokbrood! We namen de rest mee voor onze lunch en bewaarden ons eigen brood voor morgen.

Na dit heerlijke oponthoud gingen we voor de afdaling: en daar stond een ijskoude tegenwind, echt ijskoud. Pierre deed er zijn fleecevest bij aan onder de windstopper. Het was bijna handschoenenweer!! Ik moet er niet aan denken om daar met blote armen en benen naar beneden te gaan. Ik zou bijna suizen hebben geschreven maar de wind was zo sterk dat we helemaal niet hard gingen en zelfs bij moesten trappen.

Nu we hier trouwens fietsen kunnen we ons voorstellen hoe iemand wandelend het pad kwijt raakt en dan volledig onderkoeld raakt!!

Na de afdaling ging het al vrij snel weer omhoog over de Alto de A Canda 1280 meter. Weer snoepten we de laatste meters er af door de tunnel te nemen en weer daalden we af met die koude tegenwind. We zijn nu Galicië in gekomen. Onderweg veranderde het landschap langzaam. Fietsten we gisteren nog in een gebied van lijsteen, nu is het weer graniet. Overal bloeiende heide en brem, kleine watervalletjes. Het geluid van snelstromend water en watervalletjes hoort echt bij de bergen.

We zitten in een hotel in A Guidina. Behalve dat dit een centrumfunctie heeft is er niks te beleven..