30 april

30 april van Vimeiro naar Obidos 52Km en 624 hoogtemeters

Twee violen en een trommel en een fluit en er is er een jarig hoera, hoera: ik ben vandaag 71 jaar en dat vieren we met een taartje onderweg. Bij aankomst krijgen we een welkomstdrankje en daarna hebben we heerlijk geluncht. Het kan niet op!!

Het was vandaag wel werken op de fiets. Eerst klommen we omhoog naar een weg die we afkeurden om te fietsen: fietsen door de duinen is iets voor fat-bikes, niet voor fietsen zoals wij hebben met nog bagage ook. Dus daalden we weer af en kozen voor de grote weg, waar aanvankelijk een fiets-wandelpad langsliep. Tot dat pad overging in trappen, ja toen moesten we toch langs de weg gaan fietsen En dat ging weer flink omhoog. Jammer voor de automobilisten die dan soms een tijdje af moeten wachten tot ze ons voorbij kunnen.

Rijden langs de grote weg is niet fijn. Ze kennen hier geen ZOAB en dat maakt dat het verkeer veel herrie maakt. Nou ja het is niet anders. Even dreigt er een bui en doen we snel de regenjassen aan, maar die kunnen ook als snel weer uit.

We fietsen richting een schiereiland en dat lijkt heel mooi, maar het is volledig volgebouwd. Na de koffie met taart in het begin van dat schiereiland besluiten we om het te laten voor wat het is. Voor het vervolg van de rit van vandaag hebben Pierre en Kees weer een route met Pocket-Earth gemaakt en die loopt heel aangenaam eerst door de duinen en dan door het binnenland over landbouwweggetjes. En zo komen we zonder verder nog een druppel regen in Obidos aan. Een stadje met een groot aquaduct en een kasteel, waar het lekker druk is met toeristen. 

Tegelijk met ons komen Nederlanders in het hotel aan die zeggen dat het vlak voor zij aankwamen stevig geregend heeft. Dan zijn wij toch geluksvogels he, wij bleven lekker droog. We worden bewonderd door deze en gene. Niet iedereen vindt dat we stapelgek zijn om zo'n end te fietsen...

Het valt me op dat juist langs de kust er weinig ooievaars zijn, gisteren zag ik er maar 1 vliegen. Misschien houden ooievaars niet van wind, of kunnen hun nesten dát niet aan. Langs de grote weg fietsen vraagt de volle aandacht bij de weg. De herrie van het verkeer overstemt dat de vogelgeluiden. Als het minder druk is hoor ik wel de zwartkoptuinfluiter. 

Ook de merel hoor ik vaak en om een of andere reden moet ik daarbij aan Felix Timmermermans denken. Die kon natuur prachtig beschrijven. In het boek Pallieter beschrijft hij ook het weer en wel zodanig dat je zelfs naar de atmosfeer van Nederland vlak voor een onweersbui gaat verlangen. Dat is toch bijzonder!!