4 mei

4 mei van Pombal naar Coimbra 50KM en 800 hoogtemeters

Vannacht sliepen we in een luxe hotel met bedden zo breed dat ik naar Pierre 'hoe-hoe" ga roepen. Andere nachten slapen we in een twijfelaar, het is elke keer anders. Pombal is een provinciestadje, dus we hoeven niks te bezoeken en kunnen lekker even lui zijn. Ook helemaal goed na al dat klimmen en dalen.

De laatste dagen vallen me onderweg de varens op. Het kan niet anders dan dat dit een regenachtige streek is en vandaag onderweg hebben we even een beetje regen. Gelukkig valt er niet zoveel uit de lucht dat we met dalen onze velgremmen vervloeken, wat dat betreft hebben we dit jaar op onze fietstocht echt geluk. Velgremmen doen het op natte wegen feitelijk slecht, vandaar dat je steeds meer schijfremmen op fietsen ziet.

Pocket-Earth was weer geraadpleegd voor een mooie route, zodat we de grote weg kunnen mijden. Dat is weer geweldig gelukt, maar het betekent wel dat we af en toe een helling van 12% moeten bedwingen. Zonder ondersteuning is dat geen optie. Nu ga ik in de allerlaagste versnelling met 25 Newtonmeter ondersteuning omhoog. En dan ben ik natuurlijk blij dat ik boven ben!!

We fietsen door een prachtige omgeving met af en toe een dorpje of een gehuchtje, waar luxe nieuwe huizen staan en panden die door jonge mensen opgeknapt worden. Bij veel huizen zijn de luiken gesloten en is het stil. De bewoonde huizen zijn te herkennen aan de honden die stelselmatig tekeer gaan. Gelukkig zitten de meesten achter een hek. Heel af en toe komt er ineens een loslopende hond blaffend aangestoven. Ik ben blij dat ze vooral tekeer gaan om ons weg te jagen, zodra we voorbij zijn geven ze het op om ons achterna te gaan.

Na 50 kilometer komen we aan in Coimbra, waar we een nacht blijven. Morgen bezoeken we hier de Universiteit, de oudste van Europa. We hebben even een heerlijk hapje gegeten in de stad, alvorens onze kamers te betrekken. De fietsen staan binnen in de bagageruimte. Dat leek aanvankelijk niet te gaan lukken, maar de mevrouw bij de receptie zetten een zijdeurtje naast de draaideur open en liet ons zo binnen. 

Kennelijk werkt zij langer in dit hotel dan de nieuwe manager. 7 Jaar geleden stonden de fietsen van Janny en Kees op dezelfde plek gestald. Toen we na het eten terugkwamen bij het hotel vertelde de mevrouw bij de receptie dat haar manager 'not amuses' was over de plek van de fietsen maar dat ze voor nu maar even een oogje dichtkneep. Nou daar zijn wij natuurlijk heel blij om, dus we hebben de dame omstandig dank gezegd!!