3 mei

3 mei van Fátima naar Pombal 41Km en 628 hoogtemeters

Fátima is heel anders dan Lourdes, valt ons op. In Lourdes heerst de sfeer van vergane glorie. Dat klopt niet helemaal maar er zijn in Lourdes heeel veel 2 ** hotels. Buurvrouw José heeft me verteld dat daar de mensen verblijven die als begeleiders meekomen met de zieken en gehandicapten. De laatsten worden opgevangen in een leeg ziekenhuis: de verzorgers komen immers mee met de mensen.
In Fáima is er geen sprake van bezoek van speciaal zieken of gehandicapten. Hier is het thema vooral boetedoening en dat mag kennelijk wel gepaard gaan met overnachtingen in mooie hotels. Die zijn er volop, de een nog groter dan de andere!!

Overdag zien we al mensen met kaarsen in de armen op de knieen het pad van kerk naar kerk afgaan. Uiteindelijk worden die kaarsen in het vuur gegooid, waar een ware vuurzee ontstaat. Heel appart.

Wat een belevenis was dat gisteravond. Bij de receptie van het hotel hadden ze gezegd dat de kaarsenprocessie om half 10 begon op het grote plein bij de kerk. We hadden dus bijtijds gegeten: het pelgrimsmenu met ons vieren een 3 gangen menu + wijn + water voor 68 euro. Daarna op naar het plein, het was inmiddels koud geworden.

Bij het plein vonden we het nog akelig rustig om kwart voor negen. Om uit de wind te zitten namen we plaats in de open-lucht kerk. Over het pad vanaf de hele grote kerk kwamen mensen op hun knieën gekropen, weesgegroetjes biddend. Rondom het altaar kropen zusters op hun knieën rond. Dát is het fenomeen van Fátima: de mensen die dat lange pad op hun knieën afleggen naar de open kerk met het beeld van Maria. Wij merken op dat het vooral vrouwen zijn die dit doen.

Rond half 10 gaat de deur achter in de kerk open en komen een aantal geestelijken binnen druppelen die plaats nemen rondom het altaar. Het zijn kennelijk mensen die groepen begeleiden die naar Fátima toegekomen zijn: uit Spanje, Italie, Polen, Duitsland en Tsjechië. Er zijn er 2 bij die selfies van zichzelf nemen met het Mariabeeld op de achtergrond. Ze vragen zelfs mensen uit hun groep om een foto van hen beiden te maken. Hoe devoot kun je zijn....

En dan komt de voorganger en begint de dienst. Dat blijkt het bidden van de rozenkrans te zijn, geen wonder want het is mei en dat is een Maria-maand. Het bidden van de rozenkrans, of zelfs het rozenhoedje (3 keer de rozenkrans) hoort daar bij. Daar gaan we dan in alle talen: 5X10 weesgegroetjes, 5X een onze vader, dan weer een onze vader, 3X een weesgegroetje en tot slot een onze vader.. We zaten er al zo lang, we hadden de groep mensen om ons heen zien groeien en groeien tot een grote menigte. Ze hadden allemaal kaarsen bij zich die aangestoken waren, alleen wij domme fietsers hadden geen kaarsen...

Toen vóór ons 2 mensen opstonden en de groep verlieten hebben we ons laten verleiden om dat ook te doen. We hebben weliswaar het pad niet op de knieën afgelegd, we hebben wel heel wat kilometers weggetrapt om hier te komen en we vonden het wel best. Terug in het hotel hebben we snel ons bed opgezocht!!

Vanmorgen bleek dat er in het hotel een enorme groep mensen overnachtten die met de bus hier aangekomen waren. Wij zaten bijna temidden van die groep te ontbijten, toen we door een meisje van de bediening getipt werden om naar de andere ontbijtzaal te gaan. Daar was het beter, in elk geval rustiger!! We hadden de route voor vandaag opnieuw gemaakt en hoefde maar 40 kilometer te fietsen, dus hadden we de tijd voor een rustig ontbijt. Hmmm.

40 kilometer, hele mooie wegen, maar wel omhoog en omlaag. In het begin lijkt het alsof we in zo min mogelijk kilometers zoveel mogelijk hoogtemeters willen doen!! Het is wel een heel mooie tocht, met prachtige vergezichten. Af en toe zien we een stuk waar het vuur vorig jaar huisgehouden heeft. Akelig! Je huis zal er maar staan. Als je dan gered wordt heb je wel een reden om op je knietjes in Fátima Maria te gaan bedanken.

Na de laatste kilometers nagenoeg vlak -langs een spoorlijn- komen we aan in Pombal en richten ons in in prachtige hotelkamers. En dan...even helemaal niks.....