7 mei

7 mei van Aveiro naar Porto 100KM en 560 hoogtemeters

Gisteren hadden we nog wat roofvogels gespot: de buizerd en de rode en zwarte wouw.Iin een wei met koeien liepen ook nog heel veel koereigertjes. Vandaag zwermden er ineens een heleboel ooievaars boven ons en zagen we bij een rotonde wel 6 of zeven nesten op een stellage, een familiebedrijf. Ik hoorde ik de zwarte roodstaart, een vogel van plekken waar gebouwd wordt en dat wordt er hier volop. We zien heel veel nieuwe panden en tussendoor veel opknappertjes...

Van Aveiro, de stad aan de lagune, moesten we naar het noorden, naar Porto. De lagune ligt in laagland en om dat laagland ligt een gebied dat natuurlijk moerassig is. De laatste 2 dagen heeft het ook hier stevig geregend. Dus je raadt het al: het pad dat Pocket Earth voor ons had uitgezet was er een met heel veel plassen en werd er een met zoveel water op de weg dat we eieren voor ons geld kozen en de oorspronkelijke route maar weer opzochten.

Dat heeft als nadeel dat je fietst met de voortdurende herrie van het verkeer, fluisterasfalt kennen ze hier niet, maar het heeft ook een voordeel: dan komen we een koffietentje tegen en een bakkertje en supermarktje, zodat we wat betreft de proviand voor de lunch weer voorzien zijn.

We hebben een hele trip voor vandaag, want deze laatste fietsdag eindigt in een hotel bij het vliegveld van Porto waar we onze fietsen kunnen stallen zodat Caminovervoer ze hier op kan halen om naar Nederland te brengen. De bagage gaat met de fietsen mee, dus we hoeven in het vliegtuig maar een rugzakje mee te nemen. Lekker handig.

Een groot deel van de tocht gaat langs de kust en is ondanks een fris windje op kop, heel goed te doen. Porto naderend komen we er achter dat de brug die we volgens de track over zouden moeten gaan, toch niet zo handig is voor fietsers en dus gaan we langs de Douro dieper het land weer in om de volgende brug te nemen. Dat lukt al slalommend tussen mensen door die hetzij lopen te flaneren, hetzij een beetje zijn aan 't shoppen of zo maar wat wandelen.

Uiteindelijk komen we bij de brug waar een grote menigte staat omdat er muziek gemaakt wordt. Gelukkig is het op de brug helemaal niet druk. De weg na de brug was wel weer vreselijk wat betreft het verkeer, maar als je maar brutaal genoeg bent lukt het toch om daar weer door te komen. En zo belandden we weer op een fietspad langs de andere zijde van de Douro om van lieverlee richting het nooden te gaan, zonder dwars door de stad te moeten.

Het laatste deel van de route was een kleine ramp: een weg met alleen maar kinderkopjes waarvan het wegdek door de zwaar verkeer kapot gereden is. Nou dat weet je het wel. En dat aan het einde van zo'n lange rit!!

Het leed is weer snel geleden als we bij het hotel aankomen. De receptioniste is weer allervriendelijkst, weet van de fietsen en helpt ons snel verder. En nu maar eens een lekker biertje!