5 mei

5 mei Coimbra

Geen kilometers en geen hoogtemeters, althans niet met de fiets vandaag. Na een laat ontbijt in de schitterende eetzaal van het hotel bezoeken we vandaag de Universiteit, de oudste van Europa. De universiteit ligt op het hoogste punt van de stad. Dat is dus klimmen geblazen. Onderweg wordt er menigmaal: "Hehe, poeh poeh" gemompeld, maar goed na een klein half uur stijgen en trappenlopen staan we voor de deur van de Universiteit. Een allervriendelijkste jonge man raadt ons aan om eerst de Bibliotheek te bezoeken want daarvoor hebben we een tijdslot.

Daar gaan we weer, nu de trap af. Telkens opnieuw wordt er gezegd: "ZODRA de deur van de bibliotheek opengaat MAG ER GEEN FOTO MEER GEMAAKT WORDEN". Hé en dat is lastig, want de bibliotheek is gigantisch, zo ontzettend indrukwekkend dat je iedereen wil laten zien wat je gezien hebt. We waren echt heel heel braaf en lieten de telefoons in de zak. De foto's die ik presenteer heb ik eerlijk van Internet!! Die zijn van journalisten die dan een aparte behandeling krijgen en wel foto's mogen maken.

Een van die mensen vertelt over het bezoek aan de bibliotheek (en het foto's maken) en legt uit hoe men voorkomt dat insecten de boeken aantasten: achter de boekenkasten zitten ruimtes waar vleermuizen slapen. 's Nachts worden de boekenkasten met leren gordijnen afgedekt en mogen de vleermuizen hun gang gaan om motten en insecten op te speuzelen. 's Morgens worden de vloeren geschrobd en van de uitwerpselen ontdaan! 

Na het bezoek aan de bibliotheek hebben we de volledig betegelde kapel nog gezien en tot slot een van de oude collegezalen in het hoofdgebouw. Janny en Kees daalden na het bezoek aan de kathedraal af richting ons hotel. Pierre en ik klommen nog een keer dapper omhoog en daalden langzaam door de bothanische tuin af naar de rivier die door de stad loopt en waarop gisteren geroeid werd. Daarlangs was nu een foottruck festival, waar we een stevig gemeubileerde tosti te eten namen! En nu dutten we stiekum even in.

Voor ons hotel stoppen de bussen die groepen toeristen uit- en inladen. Dus van tijd tot tijd is het een drukte van belang. Toch verloopt het allemaal redelijk gedisciplineerd. We zien geen vertwijfelde reisleiders die deelnemers van de groep kwijt zijn. Gelukkig maar. Die groepen mensen maakt het heel druk in de stad, want elke reisleider heeft zijn verhaal en wil gehoord worden. Ook al gaat dat tegenwoordig door middel van installaties en met toepassing van 'oortjes', niet iedereen heeft daar zijn stemgeluid op aangepast, helaas. Gelukkig waren wij vroeg met ons bezoek aan de universiteit en hebben we daar weinig last van de drukte gehad. En in de botanische tuin waren Pierre en ik nagenoeg alleen. Het weer is dan ook dreigend..