Van Mora d'Ebre naar Valderrobres

Vanmorgen kregen we heerlijke toast met zelfgemaakte jam van moeder de vrouw die goed voor ons zorgde. Daarna weer op pad met nog even iets voor onderweg van de bakker. In het dal van de Ebro zagen we behalve olijfbomen van heel jong tot oeroud veel kersenbomen, abrikozen en weer wat ik eerder voor fruitbomen aanzag maar bij nader inzien amandelbomen blijken te zijn. Ook cashewnoten heb ik aan de boom zien hangen.

We klimmen langzaam het dal uit en drinken in een idyllisch parkje even koffie. Vlak daarna ontmoeten we 2 fietsende stellen van onze leeftijd, allemaal electrisch. Het zijn Belgen en Duitsers, de vrouwen zijn zussen van elkaar. Zij fietsen met nog meer bepakking dan wij, omdat ze af en toe ook nog kamperen. Maar als het zo koud is dat je in het sanitairhuisje warmte moet zoeken is toch minder leuk...

Zij vertellen dat de electrische fietsen zich goed houden met het klimmen, bemoedigend is dat. Wij hebben nog wel plannen..

We fietsen vandaag een lang fietspad dat gemaakt is over een spoortraject dat is opgeheven. Pierre krijgt zijn zin: er zijn tunnels waar de hellingen in de weg zitten, er zijn viaducten waar de dalen te diep zijn. Het gaat gestaag met 3% gedurende 40 km omhoog en de omgeving is steeds anders als we weer door een tunnel zijn gegaan. Sommige tunnels zijn lang en donker, we moeten echt met licht aan fietsen en dan dus niet stil gaan staan!!

Ik fiets een stukje met de zon achter me, dan zie ik mijn schaduw dus voor me en lijk ik met mijn helm op welhaast een waterhoofd te hebben. Ik ben met de zon wel blij met die hoed op mijn hoofd en vanwege de wind is het heel fijn dat hij niet af kan waaien..

We belanden in Valderobres, een leuk deels nog middeleeuws dorpje op een rots, met kasteel en kerk hoog op de top. We zien de dorpjes steeds van veraf al liggen boven op een top. De huizen zijn opgetrokken in zachtroze stenen of ze zijn in iets donkerder roze geschilderd. De steen komt hier in de omgeving voor. Het zachtroze maakt de omgeving vriendelijk. Hetzelfde heb ik al eens geconstateerd in de Elzas.

Gisteren was onze overnachtingsplek zo goed als nieuw verbouwd en ingericht. Nu zitten we een oud gebouw met allemaal antiek. Ik zit te schrijven op een heerlijk dakterras en onze fietsen staan weer veilig, tussen het antiek...