Van Miajadas naar Trujillo

Van Miajadas naar Trujillo
We komen steeds meer in het ritme van een grote fietstocht ondernemen en worden ook ondeugender... Als de route door een een-richtingsverkeersweg gaat dan is het jammer, maar we gaan er toch door. Als de bar dicht is, is een bushokje een prima plek om koffie te drinken die we maken van heet water uit de thermoskan en zakjes oploskoffie. Het is extra handig als er dan een supermarktje tegenover zo'n bankje zit om ook nog even iets te eten te scoren.
Gisteravond vonden we een prachtig bankstel waar we ons avondeten nuttigden. Na een goede maaltijd midden op de middag, heeft 's avonds de inwendige mens niet veel meer nodig: een tomaatje, wat yoghurt en een banaantje voelt al goed.

'S Morgens wilden we vroeg op pad. Dus ontbeten we met een prima kop koffie van de -naast het hotel gelegen- benzinepomp. Stokbroodje (vers gebakken!) er bij met wat kaas er op, water voor in de bidons. We waren helemaal content. Zeker toen later bleek dat is het dorp alles nog gesloten was!!

Het begin van de route was prachtig, we genoten met volle teugen van een weggetje door het binnenland, tot we ineens voor een tot meer uitgegroeide rivier stonden. Jaja, zonder 'jeruzalems' was er niet door te waden, dus de goede raad was: keer om, vóór het water keer om. Zo zegt de juffrouw (of meneer) in de auto dat dan.
Nou terug dan, 2 keer genieten van die prachtige weg, niks mis mee. Maar dan hoe dan verder. Nou dat werd een stevige omweg. Gelukkig was het aanvankelijk niet druk, later werd het dat wel. Dan is ook het grootste stuk wel gereden.

Het was wel een dag met allerlei ongemakken, kleine ongemakken dat wel. Een vervaarlijke roestige spijker die in een band stak, een scherpe kiezel op de band geplakt. Geen vervelende gevolgen dat viel gelukkig mee!

Uiteindelijk naderden we na 67Km en toch weer 787 hoogtemeters Trujillo. Daar wilden we wel overnachten. In een heus palacio waar wel even flink voor geklommen moet worden. Dat is wel tof dan, dat je in de laagste versnelling en nu met ondersteuning langzaam maar zeker op de plek van bestemming komt! Nou de foto's spreken voor zich.

Zagen we nog vogels onderweg: jazeker de grijze wouw. Overigens barst het hier van de ooievaars. Die nestelen het liefst met 3 nesten naast elkaar op alles wat maar hoog is: kerken, kastelen, palen. Het kleppert overal dat het een lieve lust is. Bij het water waar we gedwongen werden te keren hoorden we de koekoek en bij elke helling hoor ik: hophop.
 
Overigens fietsten we ook langs een enorm park met zonnepanelen die nog met de zon meedraaien ook. Gigantisch. Ik vraag me af of die grote panelen van wel 8 stuks ook erg windgevoelig zijn, maar mogelijk is daar ook een oplossing voor.

Ik zit nu in de tuin van het palazzo lekker te schrijven in de geur van een sinaasappelboompje. Zou dat thuis in de tuin ook zo lekker ruiken?