Van Calera y Chozas naar Cadalso de los Vidrios

Van Calera y Chozas naar Cadalzo de los Vidrios
Gisteravond hebben we weer gegeten gebruik makend van een bankstel ergens in het Hostal. We hadden allerlei heerlijkheden in een supermarktje gekocht inclusief een flesje wijn en alhoewel de wijn in plastic bekertjes geschonken werd beviel het ons best. De gelagkamer van het Hostal was een dermate lawaaierige plek dat we geen zin hadden om daar te gaan zitten.

Om 9 uur was zowaar onze voorspreker van de taxi er weer, die meteen zijn broertje belde of hij ons met zijn pick-up inclusief fietsendrager naar de huidige locatie kon brengen. Prima plan en fijn dat het geregeld was. Ik heb daarna ook heerlijk geslapen!

Ons ontbijt hebben we weer op het bankstel geserveerd en toen we al onze spullen beneden hadden en aan de koffie zaten kwam de broer die ons zou brengen! Met mijn paar woordjes Spaans werd het geregeld en werd de bagage al in de bak van de pick-up gelegd. Toen moesten we nog achter een fietsendrager aan. Die bleek zijn broer te hebben gestald bij een schapenboer, misschien hun eigen familiebedrijf. Het was spannend voor de chauffeur, want de fietsendrager was nog nooit door hem gebruikt!!
Uiteindelijk was alles zeker en vast opgeladen en overbrugden we in een uur de afstand die ons anders een dag had gekost. Het regende nog maar zachtjes toen we vertrokken, maar in de loop van de tocht werd het meer en nu giet het hier echt: toch een goede keuze gemaakt. En weer een ervaring rijker geworden.

Vanmorgen toe ik wakker werd heb ik een foto gemaakt van onze tassen en kleren zoals ze bij elkaar lagen: een tienerkamer gelijkend...
Alle tassen op een hoop klaar voor vertrek is ook een leuke foto.

En wat te vertellen op een dag zonder te fietsen? Het eten: steeds zijn we weer verrast, de ene keer is het verrukkelijk, de andere keer matig, maar altijd bijzonder vriendelijk geprijsd. De duurste en lekkerste maaltijd was in Guadalupe 110 euro met amuses, een voorgerecht, hoofdgerecht in een ijsbonbon bij de koffie! Vandaag rekende ik voor een fles wijn voor ons samen, wat tapas en allemaal een lekker speklapje met brood met koffie toe 25,60 euro af.

Een prima land om in te fietsen, nou nog wat Nederlands weer.

In de auto hier naar toen heb ik nog eens gemijmerd wat ik de afgelopen dagen allemaal gezien heb. Het heeft me verbaasd dat er af en toe rietgorzen langs de weg zaten. Die verwachtte ik hier niet. Het zal te maken hebben met de moerasachtige streken waar we af en toe doorheen fietsen, daar zal heus wel riet hier een daar staan.
Inmiddels ben ik erachter welke vogel ik gezien had die ik niet thuis kon brengen: een roodkopklauwier! Doe ik voor mezelf zomaar nog een bijzondere waarneming op, haha. Klauwieren vangen grote insecten als prooien die ze verzamelen door ze aan grote doorns of aan prikkeldraad te spiezen. Soms zie je dat wel eens en weet dan: de Klauwwier was hier!

Na een lekker warm bad nemen we rust en doen energie op voor morgen: dan gaan we 56Km doen met een heel lang alsmaar klimmende weg naar San Lorenzo de Escorial.