Van Berzocana naar Guadalupe

Van Bercozana naar Guadalupe
Kaantjes kregen we gisteren bij ons aperitief, nog zo'n lekkernij van vroeger!

Guido Gezelle vergezelt ons dus! 

Even over vogels, het spotten van vogels kregen we van huis uit mee. In de winter het voeren van vogels, in de zomer in het weekend in alle vroegte het bos in. Mijn moeder voegde aan het spotten nog extra geneugten toe. Zo hebben we een keer met het hele gezin zitten brunchen aan de voet van een boom waar een staartmees nestelde. We sleepten met thermoskannen thee en koffie en een koeltas vol met belegde broodjes en hardgekookte eieren door het bos...
Een andere keer ontdekten we tijdens de vakantie in Zoutelande op het terrein waar we een huis gehuurd hadden een nest van kneutjes. Toen de eieren uitkwamen vergastte mijn moeder ons op beschuit met muisjes. Helaas had de kat van de buren het 'va et viens' naar het nest ook in de smiezen en is de borelingen geen lang leven beschoren geweest. Daarna geen dagelijkse bezoeken aan nesten van vogels meer... 

Vandaag hadden we onderweg weinig aandacht voor de vogels en de plantjes. Het was stervens koud en hoewel de route maar 30KM betrof moest er wel gewerkt worden: 516 hoogtemeters deden we op die korte afstand maar liefst. Het was wel een prachtig ruig gebied. We reden met een grote lus om een aantal vervaarlijke bergkammen heen. Hemelsbreed was de afstand veel kleiner, maar dat was niet te berijden. 
Dankzij de kou ging er steeds een laagje extra over de kleren die we aan hadden. Zelfs de regenkleding kwam er aan te pas omdat de beloofde en toch weer niet verwachtte regen toch kwam. Gelukkig was het niet zo erg dat het hinderde met fietsen, maar we hadden ons de aankomst in de Parador (wel ja alweer!) toch net even anders voorgesteld.

In de aanloop naar Guadalupe zagen we het enorme viaduct. De foto is helaas niet geweldig maar het beeld er van was groots. We hadden de via verde over het viaduct kunnen nemen, maar de weg zag er alles behalve lekker berijdbaar uit en in de regen namen we geen risico!

We waren al vroeg bij de Parador en de man van de receptie was zo fideel om ons al een kamer toe te wijzen zodat we konden douchen en op temperatuur komen. Heerlijk.

Na aankomst hebben we al een vaste routine: de was, batterijen opladen, zelf douchen, een verslag maken en dan iets gaan eten.

Dat laatste was vandaag een schot in de roos: we aten in een Posada en het was heerlijk. 2 amuses vooraf die al zalig waren, daarna een gemengde salade met een stukje tonijn en heerlijke olijven en als hoofdgerecht haas van Ibericovarkens. Verrukkelijk. En nog een ijsbonbon als afsluiter. Bij het afrekenen wilde men ons nog van alles meegeven, maar daar zagen we van af.

Nu even bijkomen van alles wat we meemaken en straks het klooster bezoeken, het Real Monesterio de Guadalupe.