De eerste fietsdag

7 Mei

Elke dag een avontuur, zo lijkt het wel. We hadden het eerste stuk van de route verkend dus we waren al snel de stad uit. In de stad ziet het er allemaal schoon en goed onderhouden uit, maar zodra we de stad uit waren zagen we vuilnis her en der. Geen grote hoeveelheden, maar het contrast is wel groot. Het pad was hard, maar niet verhard. Daarmee bedoel ik dat het een landweg was die nu heeeel hard was, maar als het regent modder wordt. Er lag ook veel steenslag op de weg, lastig fietsen. Maar we hebben de winter door stevig gemountainbiket (raar woord) en we konden het wel.
Na 15 kilometer moesten we door een 'doorwaadbare' plek: dat zag er niet best uit. Het alternatief was 7 kilometer omfietsen... Na onze ervaring van vorig jaar met het hek aarzelden we niet om deze hindernis te nemen. Alle tassen eerst over de modder en het stroompje, daarna de fietsen. Daarna onszelf weer opkuisen, want de schoenen zagen er niet meer uit met al die modder. Vlak na onze actie kwam er een MTB-er aan die hetzelfde deed, maar dan zonder bagage. Ja dan is het zo gepiept.

We hadden in het boekje van Benjaminse gelezen dat de route over Bourguillos op zondag erg druk is vanwege dagjesmensen en dus kozen we voor zijn alternatief langs het stuwmeer dat de Romeinen al aangelegd hebben om Sevilla van water te voorzien. Op papier een prachtig fietspad dat langs het meer kronkelde. De weg was met dusdanig veel steenslag dat mijn fiets als een hitsig paard over de weg huppelde. Het was een mooie route maar ze kostte veel energie. En het werd alsmaar heter, bovendien was het droog, gortdroog zeg maar.

Het laatste stuk van de etappe van vandaag was helemaal dramatisch. Het ging op en af en dat over een leemweg met veel steenslag, waar het water van regenbuien diepe sporen in de weg had getrokken. Ik kan er niks aan doen, het kostte me af en toe een krachtterm. Uitgeput en dorstig kwamen we uiteindelijk in ons hotel aan en dan doet een douche en flink drinken, gepaard met ORS om de electrolieten weer op te vijzelen, weer goed.

De vraag is natuurlijk of we beter over Bourguillos hadden kunnen gaan, dat was een asfaltweg, maar dan met redelijk wat verkeer. Dan hadden we daar natuurlijk over geklaagd. Net als boeren zijn fietsers klagers: over het weer, over de weg, over de afstand of over het teveel of gebrek aan cultuur.

Onderweg al mooie vogels gezien.

De GPS meldt dat we vandaag 900 meter in totaliteit gestegen zijn, ook weer gedaald natuurlijk, want we zitten nu op 300 meter. 

En nu een biertje, Proost