De tweede keer

23 Mei

De laatste 45km naar Santiago zitten er weer op, met nog 800 hoogtemeters. Ik noem het steeds omdat ik er zelf van onder de indruk ben. Vandaag was het af en toe zo stijl dat het fietsen duwen was, meer dan we tot nu toe gedaan hebben. Maar ja, het is dan ook naar Santiago.. Op zo'n stukje liep een pelgrim, een fitte man van rond de 70. Eerst fietsten wij hem voorbij, maar toen wij van de fiets af moesten en gaan lopen, was hij natuurlijk sneller. Uiteindelijk gingen we weer uit elkaar. Nadien in Santiago zagen we elkaar weer en hebben we elkaar gefeliciteerd met het bereikte doel. De tocht verbroedert.

Het ging weer veel over mooie bospaadjes, lekker in de schaduw van de eucalyptusbomen. In zo'n bos hangt een heerlijke geur, maar van de bomen komen lange slierten bast af en dat ligt overal, Het wekt een beetje de indruk dat je in de tropen bent.

Op 8 km voor Santiago is een een uitzicht van een heuvel waar we staan: Santiago in volle glorie boven op de volgende top. Eerst naar bekenden over een piepklein bruggetje en dan weer helemaal omhoog. Nou ja, dat hebben we nou al zo vaak gedaan, we draaien er onze hand niet meer voor om. Huppetee voor de laatste keer. Een stuk langs de grote weg, ook geen probleem, ook de laatste keer.

Heel bijzonder is dat we tijdens deze tocht niet halverwege al weer zijn gaan bedenken wat de volgende wordt!! Dat was ook niet de bedoeling, want dit is de laatste grote tocht. Ach ja een weekje hier of daar, dat zal er wel van komen, maar groter zijn de plannen nu niet. Deze tocht was zwaar, thuis gaan we vergelijken. Het is zeker geen tocht om mee te beginnen. We zien wel mensen met electrische fietsen, maar of dat op de paden fijn is weet ik niet.

Bij aankomst willen we eerst naar de Kathedraal en dat pakken we heel onhandig aan, we lopen, fietsen er alsmaar omheen en staan uiteindelijk met de nog opgepakte fietsen boven aan een trap. Pierre sjouwt ze naar beneden en zo bereiken we het plein voor de kathedraal dat iedereen wel eens op tv gezien heeft. Daar zijn we weer, voor de 2e keer. 

Er is ook een Nederlands koppel dat een dag of wat voor ons uit fietste, dat hebben we in de schelpenbar onderweg gezien. Zij fietsten de route Benjaminse die op het laatste traject net iets anders loopt, iets meer kilometers. Zij was heel blij met haar E-bike waarmee ze makkelijker de berg op kon.

E-bikes meenemen in het vliegtuig mag niet. Maar daar worden dan weer oplossingen voor gezocht en gevonden. Zij had haar batterij opgestuurd naar het eerst Hostal en dat was goed aangekomen. In een vrachtvliegtuig waarschijnlijk.... Soetens, de vervoerder die onze fietsen weer thuisbrengt tezamen met vele andere, vervoert nu ook al 1 keer per maand fietsen naar Sevilla. Geweldig toch, al die mogelijkheden.