Van Tejado naar La Almunia de Doña Godina

Maandag 2 mei van Tejado naar La Almunia de Doña  Godina 101KM, 850 hoogtemeters
Wat een verschil in gastvrijheid kun je toch ervaren in verschillende onderkomens. Enkele dagen geleden troffen we in een Posada, een prachtig antiek onderkomen, een ruziënd ouder echtpaar, waardoor de sfeer tijdens het diner vervelend bepaald werd.
Gisteren kwamen we aan in Tejado, een dorp waar 's winders 60 en 's zomers 120 mensen verbleven, bij een stel mannen die ons onmiddellijk iets te drinken aanboden. Daar zaten we heerlijk in de tuin in de zon te genieten van een biertje, we mochten de was in de tuin hangen, ze zouden 's avonds voor ons koken omdat het restaurant dicht was, vanmorgen kregen we een prima ontbijt en voor onderweg namen we van hen nog een lunchpakket mee. Dat was nodig omdat er onderweg de eerste 50KM niks te halen viel.
Het weer beloofde regen en zo vertrokken we in volle regenuitrusting uitgezwaaid door onze gastheren.

We hadden ruim 100KM voor de boeg en we schrokken al op het eerste deel van de tocht: we werden onaangenaam verrast door een felle koude tegenwind. Och och als dat maar goed gaat met de ondersteuning voor de hele dag...

Na ongeveer 7 KM kregen we een stenig pad dat ons uiteindelijk naar een nieuw aangelegde Via Verde leidde. Aanvankelijk zat de wind nog tegen en het pad was mooi maar dankzij tamelijk losse gravel wel zwaar om te fietsen. Onderweg genoten we van de vele reeën die meeliepen langs het pad of ons pad kruisten. (Geen wonder dat onze gastheren in Tejado vaak jagers te logeren hadden, er viel volop te jagen in het gebied!!).

Na het pad vervolgden we onze weg over afaltwegen en ging het op en af, uiteindelijk daalden we vanaf 1100 meter hoogte langzaamaan gestaag af naar lagere regionen. Dat betekent dat de bloemetjes van de eerste week weer te zien waren: klaprozen, lupine, euphorbium en wat niet al. Ook de koekoek en de wielewaal lieten zich weer horen en het hophop van de hop beloofde weer een stevige klim.

Het was goed dat we voor onderweg eten en drinken bij ons hadden, want pas na 80KM fietsten we door een dorpje waar we konden neerstrijken op een terrasje voor een kopje koffie. Het laatste stukje van de weg was een puzzel, want in het gebied was onlangs een nieuwe weg aangelegd. Die zagen we wel hoog boven ons, maar gek genoeg reed daar geen verkeer op. Het pad dat we als track hadden leek geen oplossing dus toch maar haar die hoge weg gezocht,
En die weg: was afgesloten voor verkeer, maar om echt geen wandelaar of fietser door te laten gaan moet je van goede huize komen. We fietsten langs de barricade, kropen onder de van links naar rechts gespannen ketting door en fietsten heerlijk ongestoord door verkeer de hoge brug over. Daar gingen we weer onder de ketting door en vervolgden onze weg. Misschien was de weg door neervallend gesteente vanaf de rotsen nog niet helemaal vrijgegeven, maar voor ons was het veilig genoeg,

Veiliger dan een eerder stuk weg, waar een onverlaat van een tegenliggende motorrijder ons verraste door op hoge snelheid de buitenbocht te nemen en een van ons bijna van de weg reed. De idioot. Het laat wel zien dat we waakzaam moeten zijn waar we fietsen, een ongeluk ook buiten onze macht zit in een klein hoekje. Veiligheid staat voorop.

Uiteindelijk bereikten we ons onderkomen met nog een ieniemienie beetje stroom in de batterij, en nu maar snel weer opladen. Een de regen: die hebben we niet gehad, gelukkig.