Van Rocamadour naar Ussac 65 km en 932 hoogtemeters

Gisteren zijn we met de lift naar de heiligdommen van Rocamadour gegaan. Fantastisch. Jaren geleden waren we hier met de kinderen en hebben we alle trappen geteld en nu ging het zoefff omhoog. Lekker luxe. In de kerk die heel erg donker is deed een non het licht aan. Vandaar dat we er even mooie foto's konden maken. De kerk is gewijd aan de zwarte Madonna, die kennelijk ook de beschutter is van de zeevarenden. Anders kan ik de schepen die aan het plafond hingen niet verklaren.

We hebben heerlijk gegeten en zijn zoals elke dag weer vroeg te bed gegaan. 'S Nachts hoorde ik onmiskenbaar het geluid van de Oehoe: oehoe oehoe steeds opnieuw. Toen ik later in de vogelapp het geluid van deze vogel opzocht begreep ik dat ik enkele dagen eerder ook een Oehoe had gehoord. Een totaal ander geluid: een keihard KWEK of KREK. Leuk om te weten. Behalve de Oehoe huizen er ook arenden op de rotsen; die had ik gisteren al rond zien cirkelen.

De tocht vandaag was weer fantastisch. Mooie kleine, autoluwe landweggetjes, die stevig op en af gaan, dat wel. Ik pas al een paar dagen een batterijen wissel toe. Ik heb een extra batterij mee, die zowel Pierre als ik op de fiets kan gebruiken. Het geeft de vrijheid om wat meer gebruik van de ondersteuning te maken en inmiddels leren we dat aardig. Ik rijd eerst een deel van 1 batterij leeg en dan wissel ik met de volle. Mocht de batterij van Pierre leeg raken dan kan hij gebuik maken van mijn eerste batterij. Slim bedacht vonden we.

In Mantel dronken we koffie. Mantel is een toeristisch plaatsje, waar ik wat foto's maakte. De koffie was er precies 2 keer zo duur als enkele dagen geleden in het ieniemienie café: 10 euro 20.

We passeerden vandaag de Dordogne en reden door de streek waar we jaren geleden met de kinderen op vakantie waren: Sarlat en Souillac. Ik zag het op de bordjes staan.

We zitten nu in Ussac, voorbij Brives, een grote stad waar we helemaal doorheen moesten fietsen, in een Formule 1 Hotel. Gelukkig waren er 2 jonge mensen aanwezig die net het hotel verlieten maar zo vriendelijk waren om ons te helpen in het hotel binnen te geraken. Buiten hing een apparaat waar eerst de boekingscode ingegeven moest worden. Na betalen van de boeking kwam uit het apparaat een lange bon met voor elke kamer een toegangscode. Aangezien er geen plek was voor de fietsen, besloten we die mee naar de kamer te nemen. Gezellig voor de fietsen....

In plaats van eerst een biertje te kunnen drinken (alles is nog dicht), dronken we een zelfgemaakt kopje thee cq koffie. Dankzij de dompelaar, de thermoskan, de bekers en zakjes koffie en thee kunnen we in nood toch even genieten van een 'bakkie'! Eenvoudig maar wel lekker.