Van La Rothiere naar Saint Dizier 67 km en 380 hoogtemeters

Vandaag fietsen we eerst door een uitgestrekt landbouwgebied, onder andere langs de doperwtjes van Bonduelle. We vragen ons af hoe ze die doperwtjes rooien, maar daar komen we niet uit. Plukken en doppen zal het niet meer zijn, de mens heeft zulke fantastische uitvindingen gedaan op allerlei gebied. Hier zullen ze ook wel wat op gevonden hebben.
Het landschap is voor de Leeuwerik, de grouwe en de gele gors, en daarnaast de torenvalk, de buizerd en de wouw van welke kleur dan ook. Als we door een bosje fietsen hoor ik de vinkenslag en het tri-tri-tri van de staartmees. Kees ziet een ree wegschieten.

De dorpjes in dit landbouwgebied zijn amper bevolkt: zo'n dorp met 150 inwoners kennen wij niet meer, ook al ontvolken bij ons sommige gebieden ook. Toch is er hier en daar een bakker-annex-groentenman-annex-melkman-annex-café met koffie en thee én (niet minder belangrijk) met bier en wijn!! En omdat dit weinig bezaaid is in deze regio drinken we na 10 km al koffie... Het was pas 9 uur.
Maar inderdaad pas 20 km verder was er weer een dorp waar we iets konden kopen!! Na het bezichtigen van het kerkje, een historisch monument, nuttigheden we op een bankje onze foueieté-abricot. Hmmm. Onderwijl volgen we het vrachtverkeer dat zich voorthaast over de route national, waar we paralel aan rijden over een kleine landweg. Wat een verademing!!

De ontvolkte dorpjes laten veel vervallen huizen zien. Wat zonde toch van al die gebouwen. Hoe zou men toch landbouw en tourisme kunnen combineren om de gebieden levendig te houden en de gebouwen te behouden?

Niet lang na ons verpozen op het bankje belanden we weer op een Voie Verte die ons om een meer heen voert, een stuwmeer dat ook druk bezeild wordt. Ineens worden we omgeven door bussen vol kinderen van alle leeftijden. Van diverse scholen zijn hier klassen vol kinderen kennelijk op schoolreisje. Ze zitten in grote groepen onder de bomen te picknicken, allemaal zeer gedisciplineerd!! En ze hebben zichtbaar plezier in hun uitje.

Ook wij genieten op een bankje, vlak bij een bosje met veel riet, onder het genot van het geluid van zingende karekieten onze lunch met brood en kaas en met heerlijke kwark toe.

De wind trekt over het meer behoorlijk aan, dus pauzeren we niet al te lang een vervolgen ons pad dat ons via een irrigatiekanaal naar Saint Dizier voert. Hier in het Hotel werden we uiterst vriendelijk ontvangen. De kamers zien er prima uit. We drinken even wat en dan vangt de ijzeren discipline: van alles wat electrisch is weer opladen, van wassen, douchen, rusten én verslag schrijven aan. Morgen brengt ons weer iets nieuws.