Van Formigal naar Arudy

Maandag 9 mei van Formigal naar Arudy 63Km 381 hoogtemeters, 1484 daalmeters
Gelukkig meldde de man die ons de sleutels van de appartementen zou geven zich al om 4 uur en konden we ons bijtijds installeren om onszelf en onze kleding te wassen. In zo'n appartement is een keuken en ook een wasmachine. Dus gelukkig kon ik de was centrifugeren, want zo hoog in de bergen (1500 meter) droogt de was slecht. Even schrok ik omdat de deur van de wasmachine niet open wilde, maar gelukkig had er iemand magische handen en floep daar sprong hij open! Wel een opluchting..

Met alles wat we bij de pannaderia gekocht hadden en met etenswaren die we al een paar dagen bij ons hadden, prepareerden we een maaltje. Glaasje wijn er bij, prima geregeld.

Ons appartement had een prachtig uitzicht op de bergen en er stond een TV die wel leek te moeten concurreren met dat uitzicht: hij was meer dan 2 meter breed en 1 meter hoog! We hebben hem niet uitgeprobeerd...

Zoals we 's avonds zelf ons avondmaal verzorgden, zo deden we dat vanmorgen met het ontbijt en daarna vertrokken we voor de laatste 5 KM klim naar de Porte de Pourtalet, een prachtige tocht met indrukwekkende vergezichten. De pas an Sich is een flinke afknapper. Er zijn allemaal grote winkels om voor laag BTW tarief, of belastingvrij in te kunnen shoppen, maar alles, letterlijk alles was dicht. We hebben dus foto's gemaakt en zijn vlug aan de afdaling begonnen.

Ook die afdaling was natuurlijk indrukwekkend. In het begin wel flink koud, want we daalden af aan de noordkant en dat was vaak in de schaduw van de toppen. In de bergen hoor en zie je aan alle kanten water stromen, het valt van grote hoogte in flinke stromen naar beneden, vormt telkens grotere stromen en stort zich met bulderend geraas de diepte in. Elke keer weer afstappen voor een foto, helaas zonder geluid, is natuurlijk onmogelijk. Dat zou te gevaarlijk worden, maar hier of daar lukt het wel.

Bij het eerste dorpje dat we tegenkomen is er net een bar open en scoren we een cafe au lait, net in Frankrijk. Vodafone heeft het ook al door, net als de KPN.

Opvallend is hoe totaal verschillend beide kanten van de pas zijn, dat wil zeggen zodra we een meter of 300 gedaald zijn gaat dat opvallen. De Spaanse kant is ruiger, aan de Franse kant zien we pril lentegroen aan de bomen, ik zag in het begin van de afdaling al heel veel orchideeën in het gras, maar als we verder afdalen dienen anemonen en akkelei zich aan en zie ik zelfs narcissen langs de kant van de weg.

Deze tocht laat veel indrukken achter en de laatste dagen in de Pyreneen dragen daar zeker aan bij. Het is prachtig als we na verloop van tijd ook weer de grote weg kunnen verlaten en een kleine parallelweg door kleine dorpjes fietsen en zo komen we uiteindelijk aan bij ons Logis de France in Arudy, waar we vriendelijk ontvangen worden door de hotelhoudster. Paspoort? Helemaal niet nodig, je hebt gereserveerd... In Spanje moest het paspoort er al zijn als je net de drempel van het hotel gepasseerd was. Soms 1, soms 2 maar meestal van ons allevier!

En morgen is zomaar onze allerlaatste fietsdag, naar Lourdes. Met de laatste dagen zon hebben we een lekker kleurtje gekregen. We zien er echt uit als toeristen die van hun vakantie genoten hebben. En dat is ook zo.