Van Chana naar Roa

Donderdag 28 april (gisteren heeft Nederland Koningsdag gevierd)
Van Chana naar Roa 72KM en 470 hoogtemeters

Vandaag helaas geen bezoek aan het kasteel van Penafiel; het weer zat tegen. We starten met regen en dus in volledig regentenue: 
mijn pet is zwart, 
mijn jas is oranje, 
mijn broek is zwart 
en mijn regenoverschoenen zijn zwart
En zo blijf ik lekker droog en warm. Al fietsend ga ik wel een beetje dampen maar dat is later zorg.

De weg was aanvankelijk vlak maar bij Cuelar gring het fors omhoog en al klimmend naar het kasteel ging het met meer dan 12% omhoog. Pff. Ik zag wel mooie tekeningen op de muur, maar omdat we al koffie hadden gedronken en nog een hele tocht voor de boeg hadden stapten we snel weer op de fiets.
We reden daarna over een hoogte en de wind stak op tot windkracht 4 en dat op kop. Dat valt echt niet mee, zelfs in de lange, luie afdaling moesten we fors bijtrappen. Die wind kost veel kracht en bovendien voel je met die wind  ook wel dat je de hele dag buiten bent. De wind was bovendien koud, maar het regentenue hield ons lekker warm. 

Bij het naderen van Penafiel begonnen we al te twijfelen over een bezoek: het kasteel torende namelijk hoog op een rots en na de klim in Cuelar hadden wij heel geen zin in de klim naar het kasteel. En dus nuttigden we onze lunch van stokbrood en kaas, zelfgemaakte koffie en een yoghurtje toe op een bankje vlak bij een marktkraam: genoeg te zien. Daarna hebben we het kasteel heel oneerbiedig het kasteel gelaten en hebben onze tocht vervolgd.

Aangekomen in het hotel vertelde een zeer adequate jonge vrouw ons dat we om warm water te gebruiken even een minuut of 20 moesten wachten. Ze had panne. We waren blij verrast dat deze dame ons heel snel incheckte en de computer gebruikte om te vertalen wat ze ons duidelijk wilde maken. 
Dat was wel een schril contrast met de ontvangst gisteren!! Overigens hadden we gedacht in de Posada heerlijk te kunnen dineren, maar dat pakte anders uit. Eerst maakten man en vrouw daar ruzie over het tijdstip van het eten en van het ontbijt de volgende dag. Het ging om 10 minuten verschil maar de strijd werd niet bijgelegd.
'S avonds werden we door de vrouw bediend: soep,kabeljouw met frites en crème Brulee toe, een vaststaand menu. In tegenstelling met het eten 's middags waar we bediend werden door een enthousiaste jonge vrouw, trok deze oudere dame een zuur gezicht, ongehoord. Bij ons vertrek naar boven kwam de aap uit de mouw: ze zei nog eens dat het ontbijt om 8 uur was en niet om 10 over acht, en haalde daarmee haar gelijk.
Wij speculeerden dat het stel misschien de boel wel wilden verkopen maar geen kopers vonden: wij vroegen ons namelijk ten stelligste af wat er te halen was in een dorp van niks. Het prachtige onderkomen stak daar vreemd bij af.
Het ontbijt was overigens prima en werd geserveerd door een vriendelijke jonge vrouw, die ons nog extra zakjes gaf om de bananen mee te nemen! Super.

En nu nemen we even rust. De was-terrorist heeft haar werk al weer gedaan, de boel hangt al te drogen. Nog even een verhaaltje en dan....