Van Montesquiou naar Lectoure 66 km, 722 hoogtemeters

Vanochtend werd ik wakker met de roep van de wielewaal: dudejoho klinkt zijn lied, dudejoho klinkt zijn lied.... Het was nog iets te vroeg om al naar buiten te gaan, maar het was wel fijn wakker worden. Onderweg hoorde ik de zanglijster en jawel ook de koekoek en de veldleeuwerik; tot slot spotte ik de roodborsttapuit. Heerlijk al die vogels toch weer.

Gisteren tijdens het avondeten dat we nuttigden in de Bed and Breakfast leerden we van mensen die er ook logeerden dat de streek waar we doorheengaan in de 13e-14e eeuw welvarend was. In die tijd zijn er veel plaatsjes gebouwd. Waar het terrein het toeliet werden dat Bastides: midden in de plaats een loodrechte kruising van 2 wegen met centraal een plein, of kerk, en daaromheen kaarsrechte weggetjes parallel aan de kruisende wegen. Dit in navolging van de Spaanse manier van bouwen geïnspireerd door de Moren.
Andere plaatsen werden dan weer Castenau's: een stadje gebouwd rondom een kasteeltje dat op de top van een heuvel licht. Montesquiou was een Castelnau en onderweg waren we door een plaatsje gefietst met kaarsrechte weggetjes: dat was dus een Bastide. Leuk om dat weer te leren!

We aten gisteravond heerlijk. Als hoofdgerecht kregen we gans; we rijden door de streek waar veel ganzen worden gehouden en er is van alles te koop: gekonfijte gans, ganzenlever, rilette van gans en ga maar door. Zelf heb ik een keer ganzenbouten klaar gemaakt maar gek genoeg vonden we het vlees niet eens lekker. Niet voor herhaling vatbaar, maar gisteravond was het wel lekker. Dus heb ik een foto van het recept gemaakt: een nieuwe uitdaging voor thuis!!

Vanmorgen lukte het maar niet om de BenB te betalen. De mevrouw werd er een beetje Gallisch van: al een week had ze gedoe met het internet en gisteravond hing er een onweer in de buurt en was er weer gedonder. Uiteindelijk lukte het nadat de hele boel gereset was. Wat een gedoe. We zijn wel verwend met al die moderne mogelijkheden, en we zijn snel onthand als het niet klopt.

Onderweg maakten we ook iets mee nog uit de vorige eeuw: we wilden in een dorpje koffie drinken en zochten dus naar een cafeetje. In het voorbijfietsen had ik wel iets gezien... Meestal zoek je dan vlak bij de kerk. Bij een sporthal vroeg ik de dames die er poetsten of er inderdaad een cafe was. "Jawel hoor" was hun antwoord "er is een cafe, maar wel piepklein". Nou dat was het ook! De Mannen waren er van overtuigd dat we er geen koffie zouden vinden, maar als de deur openstaat kijk je toch even om de hoek, nietwaar.
Binnen zat een vrouwtje van onbestemde leeftijd de krant te lezen. Ik vroeg haar of we koffie konden krijgen. "Als de bar open is" zei ze. En "is de bar open" vroeg ik haar. "Nu U binnen bent gekomen is de bar open" was het antwoord! Wel een vrouw met humor. En ze had nog prima koffie ook. Binnen was het echt uit de vorige eeuw, en reken maar een 50 jaar terug. Aan de wand hing nog een lijst waar de franc omgerekend werd naar de euro....
Nog een grapje van de vrouw: ik vroeg of ik naar toilet kon. "Dat is buiten" zei ze, "aan het einde van de cour, een groene deur". De binnenkant van de deur was groen..... Ik wist wel wat ik kon verwachten van die toilet, ik zal hem niet beschrijven...

Overigens is er over toiletten wel wat te vertellen. Het valt natuurlijk pas op als je elke nacht ergens anders verblijft. Het mooiste hotel heeft de goedkoopste toiletbril die nog scheef op de pot zit ook, in oude hotels zijn nog degelijke houten brillen. Die gaan kennelijk heel lang mee.

Vandaag zitten we in een BenB met een roze toiletpot en een rosé toiletbril. Ook bijzonder. Dat laatste had ik nog nooit gezien.
We werden hier heel gastvrij ontvangen. De dame van de BenB heeft voor ons vanavond in een restaurant gereserveerd en heeft zelf de BenB waar we morgen naartoe gaan gebeld om iets voor het avondeten te regelen. Morgen is het 8 mei en dat is in Frankrijk de Bevrijdingsdag van de 2e wereldoorlog. Veel is dan gesloten, dus het is wel zaak om op voorhand iets te regelen!

Heerlijk toch als mensen met je meedenken.