Van Bouzies naar Rocamadour 58 km 870 hoogtemeters

Vandaag reden we naar Rocamadour een rit met alsmaar klimmen en dalen, en ook met af en toe een regenbui. Ja wat doe je dan: regenjas aan, regenbroek aan, dan weer uit, dan weer aan. Bij de ouder wordende mens een heel gedoe hoor. Een steuntje er bij is dan wel handig en dat is er niet altijd. Dus helpen we elkaar waar mogelijk en zo is het heerlijk om met ons vieren te zijn. Er is altijd wel iemand die een oplossing weet voor iets dat zich voordoet en in onze tassen zitten allerlei hulpmiddelen voor ongemakken.

De rit wordt eigenlijk steeds mooier. De weggetjes die we rijden, de plantjes langs de kant van de weg, de stadjes waar we doorheen rijden. We rijden door prachtige beekdalen en na een tijdje gaan we weer omhoog en omlaag op naar het volgende beekdal. 
We komen door een touristisch stadje waar we -heel ongastvrij- in het restaurant nog geen kopje koffie kunnen krijgen omdat het restaurant al vol zit. In het volgende piepkleine dorpje is een café waar we behalve een heerlijk kopje koffie -dames eerst- alles zouden kunnen krijgen wat we maar wilden: ontbijt, lunch, avondeten. Kennelijk was men daar ingericht op wandelaars.

Vanmorgen aan het ontbijt troffen we twee Duitse dames van rond de 40: zij waren 15 jaar geleden begonnen in etappes het pad naar Santiago te lopen. Telkens blokjes van 2 weken. Dit jaar voor het eerst hadden ze alles van te voren geboekt. Niet alleen is er in deze omgeving minder overnachtingsmogelijkheid, het is ook druk met wandelaars. We komen ze veelvuldig tegen. De een met de rugzak, de ander met een klein rugzakje en daarnaast bagagevervoer.

De plantjes die ik onderweg zie passen wel bij de wandelaars: het Herderstasje -bij ons een onkruid in de tuin- past als homeopathisch middel bij mensen die last van bloedingen hebben met daarnaast de typering dat ze graag lange wandelingen maken! De Akelei past als homeopathisch middel bij vrouwen in een mannenberoep: vroeger waren pelgrims toch merendeels mannen. We zien ook Orchideetjes en die leven van de liefde en de lucht: de meeste pelgrims laten hun arbeidzaam leven los en nemen het er ook van. 

En nu zijn we dan in Rocamadour. We hebben ons door de touristen heen gewurmd tot aan ons hotel midden in het stadje. De was hangt al in de wind te drogen, de batterijen worden weer opgeladen, de foto's zijn gesorteerd. Lekker even uitpuffen nu.