Van Saint Pierre Cherignat naar Eguzon 82 km en 1156 hoogtemeters

Dat opladen van de batterijen was wel nodig voor vandaag: we zouden ruim 80 km gaan doen en de hoogtemeters was ook de moeite. Stiekum zagen we er een beetje tegenop. Daarbij is het vandaag zondag, Moederdag. Op zondag kun je hier 's avonds nergens meer iets te eten krijgen en we verblijven vanavond in een Gite, waar we zelf wel iets klaar kunnen maken maar waar niets aan voorraad is. Dat betekent dat we voor 12 uur in de supermarkt eten voor vanavond moeten scoren en dan tussen de middag ergens moeten gaan eten en dan proberen of we daar de batterijen van de fietsen van wat extra stroom kunnen voorzien.

Na een heerlijk ontbijt werden we uitgezwaaid door onze gastheer en gastvrouw. De tocht begon meteen al met een stevige klim omhoog, want we zaten vannacht in een dalletje. Het eerste deel van de tocht vandaag was best zwaar en dus genoten we volop van onze goed uitgeruste fietsen. Na 25 km namen we een kopje koffie in een café en sloegen daarna onze slag in de supermarkt. Voor 's avonds en voor het ontbijt van morgen zijn we al goed voorzien. Het flesje wijn laten we nog maar even staan.

Na bijna 50 km komen we in een heel klein dorpje langs een Auberge. Dat zou wel eens een mooie plek kunnen zijn voor onze lunch en jawel hoor: we mogen er eten en we mogen er batterijen opladen. Super, super. Binnen zit een groot gezelschap van de KBO, maar er is nog een tafeltje voor ons vrij. We bestellen allemaal iets te eten en genieten daarvan. Dan komt de jonge dame die ons bedient vragen wat we als hoofdmaaltijd zouden willen.... Nóg een hoofdgerecht dat zou voor ons teveel worden, als we daarna nog wilden fietsen. Dus vroegen we om een nagerecht en kregen allevier een heerlijke crème brulé en nog een kopje koffie toe. De batterijen hadden ook weer wat ze wilden, dus nu konden we er wel weer tegen voor de rest van de tocht!

Op het laatste deel van de tocht na was de weg veel glooiender en genoten we volop van de omgeving. Het is echt boerenlandschap. Er zijn amper dorpjes, eigenlijk vooral gehuchten waar we doorheen fietsen. Ik hoor regelmatig de wielewaal en waar we even door een bosje fietsen fluit er van alles in de bomen.

Via Crozant waar een een ruïne is (als je nog een keer ruïne zegt is er niks van over) gaat het scherp omlaag en omhoog naar ons uiteindelijke doel: in een dorp van niks zitten we hier in een huis van niks, maaaaaar: de zo'n schijnt ineens!!

Over de huizen gesproken: gisteren verbleven we in een prachtige boerderij die met veel liefde en toewijding was opgeknapt en verbouwd. De dag ervoor was ook zo'n mooi verzorgd onderkomen. En nu verblijven we in een huis dat liefdeloos een beetje is verbouwd, waar de kraan in de keuken loshangt, een muizenladdertje baar de kamer boven is gemaakt. Wat een verschil. Dit is nota bene een toeristisch gebied bij een meer, waar je mogelijke alles aan mensen kunt verhuren... Het lijkt Roompot wel.

Wat dan wel weer leuk is: we vroegen de dame die ons de sleutel gaf of zij ons ook een fles wijn kon verkopen. "Oei, nee, die had ze niet" zei ze. Bier dan ook al niet ... Nou ja, dan maar zonder, dachten we al. Een kwartier later kwam ze ons een fles Saumur een champenoise aan bieden... Nou en Feijenoord is kampioen geworden, dus van die fles gaan we lekker genieten!