13 april

13 april van Cartaya naar Villa Real de Santo Antonio 35KM en 60 hoogtemeters

Handig van me: ik schrijf in Pages het verslag en heb verkeerd geknipt en geplakt en ben het verslag van vandaag kwijt. Opnieuw dan maar weer.

We hadden vandaag een korte etappe en dat lijkt dan een makkie. Zij het dat er wel een lang stuk pad inzat waar we de kwaliteit nog van moesten testen. Het eerste stuk valt altijd reuze mee, maar kennelijk heeft men de afstand die mensen al wandelend afleggen uitgemeten, want na enkele kilometers begint het gedonder. Los zand, kuilen en grote plassen. We werken ons er dapper door en omheen.
Na ongeveer 12 KM stond er doodleuk een bord: er wordt aan het pad gewerkt, verboden voor fietsers en wandelaars. Geleerd hebbende van de vorige wegafsluiting ging Kees op onderzoek uit, we moesten een oude roestige spoorbrug over en er was wel toegang tot een pad langszij, maar je moet aan de overkant ook weer verder kunnen. Kees was net tot de bevinding gekomen dat het wel zou lukken, toen over dezelfde brug een groep mountainbikers ons tegemoet kwam. Zij stelden ons gerust dat we met gerust hart over de brug konden, en wij deden dat dan zij het te voet.

Een eind verder moesten we weer onder een zanderig tunneltje door, maar ook daar kwamen mountainbikers onder vandaan.
Weer wat verder liepen ineens onze GPS sporen uiteen. Tijdens al het voorbereidend werk hebben de mannen vele mogelijke wegen en paden onderzocht en zo kozen we nu even voor een alternatief over de verharde weg door het dorpje Lepe.

Daarna kwamen we toch weer op het oude pad dat nu weer heel, heel goed van kwaliteit was. Om toch niet veel later heel heel zanderig te worden: we moesten zelfs van de fiets af. Geen geklaag van onze kant: op internet hadden we een beschrijving van het pad gelezen. Iemand had het zo gehad met al dat zand dat zijn tandenknarsen in de beschrijving voelbaar was: "hoe iemand met gezond verstand dit een fietspad kon noemen!!!!"een week of 2 geleden heeft het in deze streek gestormd en geregend zo erg dat zelfs Lissabon onder water stond. Dat betekent voor ons dat we menig enorme plas langs moeten zien te komen, maar beperkt misschien ook de grootste zanderigheid van het pad een beetje..

Onderweg worden we geconfronteerd met een fietstas die steeds loskomt van de drager. Helemaal niet handig op deze hobbeldehop weg. Gelukkig kunnen we als 'Mc. Gyvers' een tijdelijke bevestiging creëeren en blijkt nadien dat het allemaal weer losloopt. Het functioneert weer als behoren.

Met de identificatie APP onderzoeken we welke planten er langs de weg staan. Er bloeit zoveel, het is tenslotte voorjaar, en we kennen al die mooie bloeiers niet. We ontdekken: slangenkuil, goudsbloemen, calendulasoorten, distels, cichorei en leeuwenbekjes en vandaag Franse tamarinde die bloeit.

We fietsen door een lagune waar ons opvalt dat er eigenlijk geen vogels te zien zijn: geen eenden, en slechts 2 steltkluten. Vreemd hoor.
Uiteindelijk bereiken we Ayamonte, waar we om 13.00 uur de pont nemen naar Villa Real waar we na 20 minuten om 12.20 uur aankomen: Portugal verzet de tijd niet. Dat hadden we al eens eerder gemerkt.

Na een lekker maaltje met een alcoholvrij biertje er bij gaan we het er even lekker van nemen.