14 april

14 april Van Villa Real de Santo Antonio naar Mertola 82KM en 1077 hoogtemeters

Gisteren reden we door een gebied waar heel veel aardbeien gekweekt werden. Velden vol met halfopen kassen gemaakt met buizen en plastic. Drie keer raden wie die aardbeien plukken, die wij nu bij Albert Heijn of zo kunnen kopen: arbeidsmigranten. En zoals die mensen in Nederland 'lala' gehuisvest zijn, zo ook hier. Op een gegeven moment reden we langs allemaal van plastic opgetrokken gebouwtjes en het duurde even voor bij mij het kwartje viel. Dit waren geen tijdelijke gebouwtjes van een of andere markt, nee hier woonden mensen in die huisjes: de arbeidsmigranten.
Zo ontstaan dus sloppenwijken. Iemand begint met palen en plastic en de rest volgt vanzelf. En dan te bedenken dat hele volksstammen zo wonen.

Vandaag vertrokken we vroeg, zo vroeg dat we nog geen ontbijt konden scoren. We reden weg uit een slaperig stadje en keurden in het volgende plaatsje het stuk pad dat de GPS aanwees af. Wij zijn geen geiten en onze fietsen geen ezeltjes, dus soms moeten we de route aanpassen aan wie wij zijn. Dat betekent wel hier en daar een omweg over de weg maar gelukkig is het op zondag niet druk met verkeer.

Het klimmen en dalen begint nu wel, dus we prijzen ons weer gelukkig met de ondersteuning van de fietsen. Wat een fantastische uitvinding toch.
Na 15km kunnen we eindelijk een ontbijt gaan nuttigen. De bakkers werken op zondag niet, dus het is wel brood van de vorige dag en dus kauwen we ons dapper door de boterhammen heen, terwijl op een geringe afstand een hond ons met belangstelling volgt. De hond wordt door deze en gene bij het cafe bestraffend toegesproken, maar trekt zich daar natuurlijk niks van aan. Helaas laten we ons de kaas niet van het brood eten en lust de hond de harde korstjes niet, verwend he.

We fietsen door een prachtig gebied en overal bloeien bloemen en struiken. Ik heb nu ook leuke lelietjes gezien en prachtige dikke distels. Ook de oleanders bloeien hier al. 

Na 40km doen we onszelf te goed met koffie en gebak om ondertussen de batterijen wat bij te laden. Bij vertrek was niet helemaal duidelijk wat de tocht ons brengen zou en we namen het zekere voor het onzekere. Dat fietst wel zo ontspannen.
Gelukkig maar want uiteindelijk bleken we met de omwegen hier en daar over de 80km heen te gaan, met aanzienlijk meer hoogtemeters dan we verwacht hadden. Het is inmiddels ook behoorlijk warm hier en zodoende hadden we bij aankomst in het hotel de pijp wel leeg.

Het hotel is heel mooi en er is zelfs een zwembad, en daar ga ik nu even on plonzen...