12 april

12 april van Ronciana del Condado naar Cartaya77KM en 344 hoogtemeters

Na een vroeg ontbijt in een bar vertrokken we voor een mooie lange tocht. Eerst nog een stukje langs de grote weg maar daarna een prachtig pad door natuurgebied. We leerden vandaag 'wadfietsen' want het pad ging door een gebied met slikken en krenken. Dat betekende dat we af en toe door het water moesten fietsen en als dat niet lukte door het slik moesten waden. We werden er niet schoner op en Pierre kreeg natte voeten. Schoenen met plaatjes zijn nu eenmaal niet waterdicht..
Gelukkig hadden de mensen die hat pad aangelegd hadden hier en daar ook nog lange houten bruggen gemaakt, fantastisch. Bij enkele daarvan moesten we wel tussen de paaltjes door manoeuvreren met onze tassen, maar verder was het een fijne oplossing voor waterig gebied.

Bij waterig gebied horen natuurlijk watervogels, steltlopertjes met name. Ik zag een ruitertje, scholeksters en steltkluten. Daarnaast gele kwikstaarten, piepers, roodborsttapuiten en zwartkopeksters. De Cettizanger liet zich horen, die laat zich namelijk niet zien. De hop moedigt ons weer aan en vliegt af en toe voorbij in prachtige kleuren.

Na het pad kwamen we weer op de verharde weg en genoten na van ons avontuur middels een kopje koffie en een stuk chocolade. Vlak daarna kregen we een 'premie' voor onze prestatie: we ontdekten een aantal flamingo's die door het water waadden!!

Daarna bracht de route ons naar Huelva, een grote havenstad aan de Oceaan. We fietsten door een soort industriegebied en kwamen uiteindelijk bij de brug over de rivier. De bedoeling was om aan de overkant te komen, maar net als de ottertjes die niet mochten varen, mochten de fietsers er niet overheen!!!
De brug was er voor auto's, veel auto's, en voor de trein en langs de trein liep een pad. Dus: namen we het pad in de veronderstelling dat we aan de overkant wel veer verder konden. Edoch: aan de overkant was een hek.. Dat hek was wel los te maken. Om een lang verhaal kort te maken zijn we stout geweest, maar niet betrapt en gelukkig veilig aan de overkant van die drukke weg weer op een plek gekomen waar weer te fietsen was.. Hehe.

Opgewekt zochten we een bankje in de schaduw om een broodje te eten. Dat vonden alle zwerfkatten ook een reuze goed idee. In een mum van tijd zwierven er wel 7 katten om ons heen, en dat zonder social media!! Brutaal als de nete waren ze dus we moesten goed op onze proviand letten. Na verloop van tijd dropen ze gelukkig af.

De rest van de tocht genoten we van prima fietspaden door een fantastisch gebied, wat heeft de EU dat prettig geregeld. Het feit dat zo'n pad dan niet aansluit op de weg die we zouden moeten hebben mag de pret niet drukken. Het bracht ons nu langs de oceaan en in een dorp waar we lekker koffie dronken.
En nu zitten we in een hotelletje, kunnen we onze spullen weer een beentje kuisen, zelf onder de douche en straks aan het bier!