Van Oloron Saint Marie naar Morlaas 54km, 640 hoogtemeters

Omdat we eerst van oost naar west en nu weer van west naar oost fietsen blijven we nog een paar dagen de besneeuwde toppen van de pyreneen zien. Dat is wel leuk, zeker als de zo'n schijnt!

Een scherpe lezer zal zich afvragen waarom we zo heen en weer crossen met bepakte fietsen. Dat doen we omdat we de route naar Santiago over 'de oude wegen' fietsen en die loopt niet over Lourdes, maar gaat over Oloron Saint Marie. Het leek ons leuk om dan daar ook de 'route op te pikken' zoals dat heet.

Vandaag fietsen we om Pau heen en we constateren dat deze streek welvarend is: het ziet er schoon uit, er staan her en der fraaie en soms grote huizen en zelfs de tuinen zijn prachtig aangelegd. Leuk om te zien. Ergens in het voorbij gaan zag ik zelfs een clubhuis van een bridgevereniging. Geruststellend: dat doen ze hier dus ook.

In een klein dorpje dronken we koffie, wat heet: een capucino 'zoals hij hoort te zijn met drie lagen: melk, koffie en melkschuim'. Daar had de barman echt zijn best op gedaan. Hij serveerde hem ook met gepaste trots in bolle glazen. Dat zou ik nooit verzonnen hebben, maar het zag er prachtig uit en smaakte navenant.

Ai Ai weer prachtige bloemen onderweg: de Californian Poppy een gouden klaproos die de nationale bloem van California is. De enige van de papaverachtigen waarvan de bloem in knop omhoog staat. Als de bloem bijna open gaat vormen de bloemblaadjes als het ware een puntmutsje. De Nederlandse naam is dan ook Slaapmutsje.

Japanse Duizendknoop hebben ze hier ook overal langs de weg staan. Daar kun je thee van zetten, je kunt het als groente eten. Dat zullen we moeten gaan doen want het woekert overal! We fietsen langs een heus Bamboebosje waar je zag dat ook Bamboe woekert. Ik zag de scheuten aan de andere kant van de weg opschieten...

Goudsbloemen staan ook langs de kant van de weg. We zien tegelijk rozen en rododendrons bloeien, de Blauwe Regen begint in bloei te komen en af en toe ruik ik een vleug van Seringen.

We zien weer arenden en de grauwe gors -vogel van landbouwgebied- laat zich horen. Ik spotte nog een bruine kiekendief en weer een wouw.

Het waren niet veel kilometers vandaag, maar wel nogal wat hoogtemeters over de relatief korte afstand. Klimmen geblazen dus. Met hopjes en dropjes vullen we de energie wat aan. Er komt elke keer een andere verrassing uit onze tas.

Aangekomen bij het hotel hebben we eerst meegedaan met de lunch. Samen met een groot gezelschap KBO'ers hebben de het dagmenu genuttigd. Hoefden we lekker niet te bedenken wat we zouden eten!!