Van Clamecy naar Auxerre 65 km en 105 hoogtemeters

We konden vandaag óf tot 14.00 uur, óf na 17.00 uur in ons hotel terecht. We kozen voor het eerste, dus onderweg geen getut bij de sluisjes. Dat gedoe hadden we gisteren al uitgebreid bekeken. Vandaag tempo draaien en steady on koersen.

Dat gedoe bij de sluisjes is trouwens wel wat. Zo nu en dan is het verval zo groot dat er  sluisjes vlak achter elkaar zijn. Het is allemaal nog mensen-werk en als een sluiswachter het allemaal alleen moet fixen, dan moet hij eerst deur 1 dichtdraaien, dan omlopen over de andere sluisdeuren naar de andere deur die dicht moet. Dan moet hij de deuren die al dicht waren, die aan de kant waar het schip de sluis is binnengevaren, de luiken onder in de deuren opendraaien om het water op het goede niveau te laten komen. En als dat eenmaal zo is dan moet hij weer 1 deur opendraaien, omlopen en deur 2 opendraaien, zodat het schip kan uitvaren. Het is dus héél handig als een van de passagiers op de boot een handje wil helpen, maar niet iedereen heeft dat door. De passagiers zijn soms vooral bezig met hun landvast, dat eerst vast moet, maar dat ook tijdig gevierd moet worden.

Het is vandaag onze laatste dag om langs het kanaal van Nivernais te fietsen. Dit kanaal is oorspronkelijk aangelegd om hout uit de Morvan en Bazois naar Parijs te brengen: drijvend over het water van de kanalen. Er zijn langs het kanaal ook havens aangelegd waar in het voorjaar het hout in het water werd gegooid: het Jeter du Bois genoemd.
Tegenwoordig is het kanaal voor pleziervaart en plezierigsten en wordt het kanaal het 'tuinkanaal' genoemd. Het is wel een toepasselijke naam: het moet echt heel gezond zijn zoals we dagenlang door een groen landschap fietsen. Daarbij genieten we weer van Orchideetjes, langs de weg. De bloeiende meidoorn en lijsterbes, de vele boterbloemen en af en toe een blau chrisantachtig bloemetje. Als het koolzaad nog bleite ruikt het heerlijk, als het uitgebloeid is ruik je ineens echt kool.

In het voorbijgaan zag ik gisteren nog een gekraagde roodstaart, de zwarte roodstaart is een vaste waarneming op onze tochten. Die zie ja altijd op bouwplaatsen. Vandaag zag ik een ijsvogeltje vliegen. De witte en gele kwikstaart vliegen geregeld voor ons uit. Vooral de witte is een vogel die zich op laat jagen. Steeds opnieuw gaat hij een eind voor je uit weer op de weg zitten en moet dan weer opvliegen. Pas als hij een heel eind van huis is keert hij weer terug naar de plek waar hij voor het eerst opvloog.
Langs de oevers van het kanaal zie ik af en toe oeverzwaluwen en vlak bij Auxerre wordt het water zo breed dat kennelijk de Noorse stern zich er thuisvoelt.

Auxerre, volgens mensen uit de Bourgogne zeg je Aussere, is een mooie stad die we zo gaan bekijken. We zijn neergestreken in andermaal een backpackershotel. Zo maken we onze levenservaring compleet: in de tijd dat we deze ervaring op hadden kunnen doen, waren we bezig met een baan zoeken en werken aan de toekomst! Maar als straks onze kleinkinderen door Europa gaan toeren langs deze hotels, kunnen we onze ervaringen met hen delen, alsnog. Kamers voor een knoop.....