Van Chatteaumeillant naar Sancoins 73 km en 400 hoogtemeters

Vanmorgen citeerden we een overleden vriend:"niet klagen, maar dragen en bidden om kracht".... Het weer zag er grauw uit en er stond een stevige koude noordenwind. Die wind uit het noorden hebben we elke dag al en daardoor blijft de temperatuur voor deze streek echt onder de maat. Een klein voordeeltje is dat de bloesem lang blijft hangen en dat is wel genieten!

De weg vandaag was veel vlakker dan we tot nu toe hebben gereden, dus vandaag was in feite een makkie. De koude tegenwind maakte het wel lastig, dus we waren blij dat we na 30km in een bar van een heerlijke koffie met stokbrood en jam konden genieten. We scoorden in een supermarkt nog pain chocolat en abrikozencroisants en die konden we 15 km verderop weer soldaat maken in een bushokje dat beschutting bood tegen de wind.

Onderweg komen we steeds weer fietsers tegen. Mannen alleen met soms maar 3 km afstand van elkaar. Een man en vrouw op een tandem met een aanhangwagentje, een man alleen met ook een aanhangwagentje. Mensen nemen van alles mee. We groeten elkaar steeds vriendelijk maar niemand stapt af. Pas later op de dag treffen we een vrouw alleen die stilstaat om de bladzijde van haar boekje te wisselen. Het was een mooie combinatie: een Raleigh met allemaal oranje tassen en een Nederlands vlaggetje aan de kabels van de remmen. Ze hield wel even van aanspraak....

Van sommige mensen snap ik niets. Deze vrouw was al voor de tweede keer naar Santiago aan het fietsen. Ze was in Troyes gevallen omdat door de regen de bestrating zo glad als een spiegel was en had een blessure aan de rechter schouder. "Ik zit zwaar onder de medicatie" zei ze. Maar van wie? Een dokter had ze niet gezien en wilde ze ook niet raadplegen. Het is blik op oneindig en verstand op nul: Santiago is het doel en moet en zal gehaald worden. Onze lieve Heer heeft vreemde kostgangers.

Ik vraag me wel eens af hoe de Fransen tegen al die fietsers aankijken. Op kleine weggetjes moeten wij en zij rekening met elkaar houden. Ik kan me zo voorstellen dat zij elk jaar weer denken: "och Heer, het seizoen van de fietsers is weer begonnen!! Daar gaan we weer."

Onderweg zag ik ineens koereigers in de wei lopen. Dat is weer een leuke waarneming op zo'n dag als vandaag. De vogels die we zien en horen blijven genoegen geven, maar ineens een totaal andere vogel is dat weer bijzonder.

En oh heerlijk: nu zitten we in de tuin van een hotel in Sancoins te genieten van een stralende zon en hangt onze was lekker in de wind te drogen. Zo begint de dag met een verzuchting maar eindigt in heerlijkheid!!