zonder boekje is het lastig

Zaterdag
Er waren inderdaad wedstrijden voor honden vandaag in Dole, naast de camping. Ik denk dat er op de camping meer honden dan mensen waren tot het Rotel binnen kwam. Het bleken Duitsters te zijn die vanuit Munchen naar, raad het eens, naar Santiago de Compostela waren geweest. Het Rotel was dus een mobiele refugio, een ophokbus. Haha. Hun eerste en dus ook laatste overnachting was deze camping in Dole. Daarna waren ze 2 dagen in Lourdes geweest, waar ze 2 dagen regen hadden en de boel verzakte en wegwaaide. Hetzelfde weer heeft mijn tennisvriendin onderweg naar Santiago met de fiets gehad.
De man die ik even sprak, en ook vertelde dat wij vorig jaar gefietst hadden, deze man vertelde dat zij ook af en toe stukken van het pad hadden gelopen. Leuk, hij sprak heel eerbiedig over het eeuwenoude pelgrimspad. Zij waren helemaal onder de indruk van de pelgrimsmis in Santiago.
's Morgens vroeg om 5 uur begon het gerommel al van mensen die opstonden en bezig waren. Pierre was de pelgrims gedacht, alleen maar aan al die honden!! Maar het waren de pelgrims die al met pannengekletter bezig waren om eerst vroeg te ontbijten en alles weer op te ruimen. De keuken werd weer dichtgeklapt etc. Het was wel een geweldig spektakel om te zien. En toen met veel gemanoeuvreer vertrok de bus en aanhanger weer. De 2e aanhanger bleef staan.
Daarna vertrokken alle baasjes met hun honden; stoelen en parasols mee. Tenslotte namen wij ons ontbijt in alle rust en klommen weer op onze fietsen. Langs de velo 6 die steeds aangegeven stond lekker plat fietsen, maaar elke Nederlander weet: fietsen van oost naar west heeft het risico van wind tegen. En jawel hoor, de wind was gedraaid en met windkracht 4 tegen is het hard werken.

Hier en daar liep ook de echte weg anders dan de track die Pierre van internet had. Nu werd duidelijk dat het handig is om zowel de track als het boekje te hebben. Dan kun je de track controleren en dat is onderweg heel fijn. Nu werden we ineens geconfronteerd met een weg waar het gras kniehoog stond en de bodem nog zacht ook. Niet te fietsen. Duisters die we tegen waren gekomen hadden ons gewaarschuwd, maar we wisten niet precies waar het slechte stuk zou zijn. En dus moesten we een eind terug en over de weg weer verder. 

Na 76 km waren we wel rijp voor de camping en nu zitten we vlak bij het samenvloeien van de Saone en de Doubs op de camping van Verdun sur le Doubs. Eerst een aardbeientaartje gegeten met een kopje thee, daarna boodschappen gedaan en nu lekker gedoucht, lekker loom.