De eerste regen

10 mei
De eerste regen....

Vanochtend na het ontbijt beleefden we een spannend kwartiertje: onze fietsen stonden in dit merkwaardige hotel (vergane glorie heeft vele gezichten) in een garage met een kanteldeur. Wij hadden de fietsen daar in gezet en de deur laten zakken. Het idee bleek te zijn dat we de deur niet afgesloten hadden, maar... dat was hij vanmorgen wel. En wel zodanig dat we hem niet open kregen, ook met de sleutel niet. Na een poosje vergeefs gemorreld te hebben, gingen we al naar andere garages kijken en zagen dat daar al behoorlijk gebroken was! Maar gelukkig duikelde de juffrouw van de sleutel een man op die met een magische handbeweging de deur weer deed kantelen. Wat een geluk, we konden toch weer op pad.

Grappig toch: wij zijn met iets bezig waar wij en vele anderen zich van afvragen waarom we dit doen onder het mom: daar zijn toch auto's voor uitgevonden, maar als we dan gestuit worden in onze tocht, dan voelt dat toch alsof ons iets tegenzit! Terwijl we het natuurlijk hartstikke goed hebben: we kunnen zelf hiervoor kiezen, we gaan en staan waar we willen, niemand die ons te na komt. Wat een geluk.

We waren al rond het middaguur op de plek waar we wilden overnachten. Rond dat middaguur zette ook de regen door die tot dat moment nog maar heel mondjesmaat viel. In Bretten, daar waren we dus, wilden we een kamer zoeken om daarna Maulbronn te bezoeken. Dat is een groot verlaten maar gerestaureerd Cistercienzer klooster zoals Cluny er ook een is. In Bretten was helaas geen kamer te vinden, dus belde ik naar Maulbronn waar degene die ik aan de lijn had me verzekerde dat er een kamer was.
Een echtpaar, dat net een kopje koffie hadden zitten drinken vlak bij waar wij stonden te overleggen, wilde ons op hun Flyers wel voorfietsen, zij gingen dezelfde kant op. Hun verhaal was dat zij pas dit jaar electrisch waren gaan fietsen, hij was vanuit Pamplona 3 keer naar Santiago gelopen en 1 keer gefietst!! petje af maar weer....
Onderweg naar Maulbronn regende het steeds harder. Daar aangekomen klopte ik aan bij het hotel dat ik gebeld had: niemand wist er iets van. Omdat de kamer nogal duur was probeerden we ook een ander hotel dat ik gebeld had: niemand die er iets van wist.... Zo gingen we van de een naar de ander om uiteindelijk nu op de dure kamer te zitten. 

De tocht van vandaag begon vreemd en eindigt ook appart: we hadden de fietsen weggezet in een garage waar wij dachten dat ze gezet konden worden. Maar de man van het hotel vertelde net dat hij ze (gesleept met afgesloten fietsen) verzet had naar een andere plek.

We hebben het klooster bezichtigd en dat was erg mooi. Daarna lekker een kopje koffie met een heerlijk stuk kersentaart. Mmmm