Avontuur

27 mei
Na een heerlijk ontbijt gingen we op weg naar Assisi, een tocht door een prachtig dal, een op en neer golvende weg. Af en toe fietsten we langs de grote weg en dat was uitkijken. Enerzijds vanwege het drukke verkeer anderzijds vanwege de gaten in de weg. Af en toe bezigde ik een krachtterm..

Het landschap is weer anders. Gisteren reden we een pas. Overal bloeide en geurde de brem, het zag er geel van. Hier en daar koeien (met bellen) in de wei, maar verder geen landbouw. Vandaag in het dal wel volop landbouw en natuurlijk pijnbomen, cipressen.

We reden ook heel mooie weggetjes, met mooi asfalt, door het bos, heerlijk. Tot ach Here er een hek stond, breed over de weg en onverbiiddelek afgesloten met 2 kettingen. Zichtbaar was dat je er langs kon als voetganger: om het hek en om een boom. Ik wilde er wel langs maar Pierre opperde wat er achter het hek zou zijn met de weg: een ingestorte brug , een onberijdbaar pad. 
We kozen er voor om om te keren en de grote weg op te zoeken, maar op de terugweg zagen we een halfverharde weg langs een riviertje. Dat dan maar proberen. We vroegen nog of dat de goede weg was en dat klopte.
Het weggetje was prima te berijden, tot het afboog naar het bos.. Terug naar het pad waar we het hek tegen waren gekomen. Nu besloten we een voetpad langs de waterkant te volgen, omdat die weer naar onze track leidde. Met onze ervaring als mountainbikers (afgelopen winter) ploeterden we door het veld. Uiteindelijk stonden we weer op de weg en reden verder: tot we weer bij het hek stonden. Weer tijd voor een krachtterm..
Het hek leek onneembaar, en dus keerden we weer om. Even verderop zagen we iemand in de tuin werken en we vroegen de man wat er met de weg mis was: zijn antwoord: a piedi se passa!! Nou als je er te voet langs kon dan ook wel met de fiets, dachten we. Terug bij het hek tilden we een voor een al onze tassen er overheen en met vereende krachten tilden we de fietsen om het hek heen. Haha, dat was gelukt Wij vrolijk verder.

Even later zagen we wat er aan de hand was: er werd aan de kant van de weg gewerkt om de wand tegen vallende stenen af te werken. Daar konden we makkelijk langs, geen probleem... En aan de andere kant stond natuurlijk wéér zo'n hek, zo'n onpasseerbaar ding, helemaal op slot. Weer alle tassen er af en er overheen, weer met de fietsen om het hek, nu door bramen en brandnetel.

Enfin: het kostte ons al met al een uur, maar we konden onze weg vervolgen. En het werd steeds warmer, en aan het eind van de rit ging het behoorlijk op en af, maar op een bepaald moment zagen we Assisi liggen: prachtig wat een mooi gezicht.

In het hotel gingen we sissend onder de douche, namen even iets te eten en rustten wat om daarna weer op pad te gaan om Assisi te bekijken. Dat bekijken beperkte zich tot de Basilica di San Francesco die een beneden en een bovenkerk heeft. Prachtig, overal fresco's, ongekend mooi. Op de weg terug bekeek ik nog een kerk van San Bernadette. Deze was weer totaal anders, volledig Romaans, niet versierd met fresco's de muren van onbewerkte steen.

Vanavond maar eens lekker eten, dat doet goed na zo'n inspannende dag!!