Onbekende mooie oorden

26 mei
Na een echt Italiaans ontbijt: met sinaasappelsap, koffie, zoutloos brood en cake gingen we op weg naar Sansepolcro. Daar hadden we nog nooit van gehoord. Het aardige van fietstochten is dat ze ons brengen op plekken die ons totaal onbekend zijn en dat blijken ineens heel mooie plaatsen te zijn. Zo is Sansepolcro.

De weg er naar toe ging over een pas van 1050 meter en we bevonden ons op 200 meter. Over 35 kilometer ging het dus omhoog, eerst gestaag en mild, maar van lieverlee werd het steeds meer klimmen en afzien. We hebben het geklaard in pakweg 4 uur. Vóór de lunch dus, want we waren om 8 uur weg.
Onderweg zien we allerlei soorten wegdek: strak en nieuw asfalt, asfalt dat in verval is, asfalt dat wel een slecht gelegde legpuzzel lijkt en aan elkaar geplakt asfalt. Ze stickeren hier met asfalt, laten we maar zeggen. Gelukkig was het in de lange afdaling goed te omzeilen. Omhoog zijn kuilen in de weg vervelend maar omlaag zijn ze gevaarlijk!!
Onderweg werden we veelvuldig gegroet door racefietsers van alle leeftijden. We ontmoetten een Duitse vrouw die met haar fiets het pad van Franciscus wilde volgen. Als het klimmen niet lukte ging ze met de fiets aan de hand. Een eigenaardig wezen, Franciscus volgen maar daarbij wel een sjekkie draaien...

Het was een uitgelezen dag voor Itaiaanse motormuizen om ook de pas te doen. Sommigen willen dan netjes rechts houden en gaan vlak langs ons heen, niet heel handig. Anderen rijden doldriest, veel te hard. Dat moeten ze natuurlijk zelf weten, maar voor mede-weggebruikers is het best lastig. Gelukkig stonden we vaak toevallig langs de weg als er weer zo'n groepje langskwam. Een goed gesternte heet dat.

We zijn dus nu in Sansepolcro en aangezien dat een stadje vol met paleizen is, slapen we in een hotel dat heet: Pallaza Magi en daar hebben we de 'camera Comtessa', maar liefst. Voor de dubbele prijs van de bezemkast een kamer van 9 bij 6! Meter wel te verstaan! Het hotel wordt gerund door een (van wanten wetende!) vrouw in spijkerbroek en polo, met in haar truitje een opgerold katje dat ze vanmorgen in de garage gevonden had. Heerlijk informeel dus, haar kinderen scharrelen hier ook rond en haar vader komt even naar de kleinkinderen kijken.

Na even rusten, daarna douchen en onszelf omkleden tot keurige toeristen, zijn we de stad in gegaan om weer kerken in te gaan en musea te bezoeken. Ongelofelijk: we zien elke keer weer andere dingen en het blijft allemaal prachtig. Freso's wel zo mooi, in het museum ook prachtige schilderijen en in een museum waar ze veel gedroogde planten laten zien ook prachtige oude apotheken. Het is weer genieten.

Nog een koffietje met een gebakje in een straatje (4,20 euro rekende ik af) en nu een verslag.