De bergen in

15 mei
We waren vannacht niet de enige gasten in de jeugdherberg. In de omgeving is een internationaal voetbaltoernooi en in de herberg huisden een Frans en een Duits team van jongens en meisjes, de jongsten 8 jaar. Spannend!!! Maar het was allemaal zeer gedisciplineerd. Er werd wel even gekeet, maar ik geloof dat de meesten toch goed geslapen hebben. Wij trouwens ook in onze bezemkast....

Vandaag vertrokken we weer in onze regenuitrusting, maar gelukkig viel het erg mee en kon van lieverlee de regenkleding in de tassen. We hadden regelmatig zon en ik moet zeggen: dan ziet de wereld er wel anders uit!! We fietsten vandaag tussen de bergen met besneeuwde toppen waar met regelmaat watervallen vanaf komen. Wat we nu van de Alpen zien, hebben we in de Pyreneen alleen de laatste dag meegekregen, de dag dat we over de Col de Somport gingen. Het is een indrukwekkend en spectaculair gezicht!! Wintersporters weten dat natuurlijk, alhoewel een totaal sneeuwlandschap natuurlijk weer anders is.

Onderweg fotografeerde ik de koeien met bellen. Op de foto staan nog kalfjes met kleine bellen, even later fietsen we langs een wei met koeien, die veel grotere bellen hadden. Een leuk geluid hoor, zo'n wei vol koeien. Helaas herhaalde het tafereel zich niet, anders had ik er een filmpje van gemaakt, dan heb ik ook het geluid vastgelegd. Wie weet kom ik ze nog tegen.

Ons pad leidde vandaag omhoog, we zitten nu op 1000 meter! We hebben dan ook minder kilometers afgelegd, maar wel erg genoten van de tocht!!

Soms bedenk ik onderweg wat ik in het verslag zal zetten en hoe ik het zal beschrijven. Er staan op internet veel reisverslagen van wandelaars en fietsers die lange tochten maken en veelal zijn dat dezelfde verhalen. Er zijn er ook die zelfs een boek uitbrengen. Jaren geleden, na onze tocht naar Santiago las ik het boek van Rosita Steenbeek: van Amsterdam naar Delphi. Ik was benieuwd hoe zij zo'n tocht zou beschrijven, of het literair geschoold zijn herkenbaar zou zijn in haar verslag. Voor een deel is het dat niet, leest het als het verslag van zo maar iemand, maar er zijn passages waarvan ik denk: dat heb je geleerd. Zij duikt niet de zee in als ze gaat zwemmen, nee: de zee ontvangt haar!! Dat is wel effe anders!!
Wat wel heel leuk is in haar boek is hoe ze laat zien dat ze van iemand, die de fiets gebruikt om van huis naar de kroeg te fietsen en vice versa en van Amsterdam naar Rome natuurlijk met het vliegtuig gaat, onderweg transformeert naar een reiziger met de fiets. Ook zij is niet of in Nederland of in Italië, ze is onderweg en ziet het landschap, de bouwsteil, de cultuur van de mensen langzaam veranderen. Traag reizen is boeiend.

Onderweg zie ik vanaf de fiets ook nog vogels: een blauwe kiekendief, een grijze en een rode wouw, en in mijn ooghoek zag ik een goudvink. Fluiters en tuinfluiters laten zich horen, de geelgors en de veldleeuwerik. Kortom genieten.