Van San Lorenzo de El Escorial naar Segovia

Maandag 25 april Van San Lorenzo de El Escorial naar Segovia
Gisteren eind van de middag leek het wel alsof de school van de jongelui die de dag ervoor ineens het hotel bevolkten een 10 jarig lustrum vierde: de entree van het hotel stond opnieuw helemaal vol maar nu met mensen van onze leeftijd, dat wat ik de KBO noem. Het viel wel op dat deze groep aanzienlijk gedisciplineerder was dan de jongelui, terwijl oudere mensen toch ook verdraaid eigenwijs kunnen zijn, eh...

Vanmorgen was ik al vroeg wakker en heb ik liggen mijmeren over wat we allemaal gezien hebben op onze rid tot nu toe: prachtige natuur en prachtige architectuur en kunst allemaal door vele mensenhanden gemaakt. Tegelijk speelt zich nu in Oekraine een oorlog af waarbij alles wat kapot te schieten is ook kapot geschoten wordt, ook dat door mensenhanden.. Het is toch niet te bevatten al dat zinloze geweld. Tenminste ik kan er niet bij, ik word er verdrietig van.

Ik ben oh zo dankbaar dat we deze tocht kunnen maken en neem intens alle indrukken in me op.

Onderweg zouden we een mooi pad nemen maar helaas zitten we te vroeg in het seizoen: waar het boekje de weg beschrijft als een pad met stenen en zand, zo nu en dan zo stenig dat we misschien moesten lopen, bleek dat stenige gedeelte nu een flinke stroom water, waarschijnlijk smeltwater. Daar doorheen waden bleek onmogelijk en dus keerden we weerom en bleef ons niets over dan de zeer drukke weg te nemen, een aanrijroute naar de snelweg...

We weten niet precies hoeveel KM en hoogtemeters we gedaan hebben, want we deden een deel van de weg per trein en de GPS is aan blijven staan...

Dat met de trein gaan was nog wel even een dingetje: de tickets waren zo gekocht en halleluja de fietsen mochten voor niets mee, maar we moesten ze nog wel even naar perron 2 zien te brengen. 
Gelukkig kwamen we er ruim op tijd achter dat we de fietsen en alle bagage 2 trappen af en weer 2 trappen op moesten verslepen: er was geen lift, geen roltrap en niet eens een gootje langs de trap. Er redde ons niets dan kracht en 'moed, beleid en trouw' om dit voor elkaar te krijgen. En het lukte!!
De trein bracht ons met een grote omweg om een aantal besneeuwde bergkammen van de Siërra de Guadarrama heen naar Segovia. Daar bouwden we het hele spul weer op de fietsen en reden rechtstreeks naar het hotel.. Dachten we, maar ineens werden we geconfronteerd met een enorme trap volgend op een afdaling. Gelukkig leidde een omweg ons wel naar het hotel en konden we  ons hier weer voor 2 nachten inrichten. Genoeg te bezoeken in deze stad.

Na een douche en heerlijk eten bezochten we de kathedraal. Hoe is het toch mogelijk dat al die kerken anders zijn en allemaal zo mooi dat je er stil van wordt. In deze kathedraal 3 prachtige orgels rijk versierd met allerlei beelden. Overal het mooiste schilderwerk met prachtige kleuren en in deze kerk ook gebrandschilderde ramen (die zie je in de Spaanse kerken lang niet overal). Ik krijg de indruk dat hier in Spanje al die bouwwerken weinig geleden hebben onder brand, vernietiging door oorlog of verval. Het is of allemaal intact gebleven, of prachtig gerestaureerd. 

Kortom ik ben er van onder de indruk en dat zal nog wel een tijdje doorgaan. Morgen weer een dag met bezichtigingen!

Er mag nog vermeld worden dat het weer is opgeknapt. Het is heerlijk toeven in de zon met een temperatuur van 18-20 graden!!