Van Figueres naar Girona

28 april 2019 - Girona, Spanje


Gisteravond in Figueres was het een drukte van belang, omdat er een of ander lokaal feest gevierd werd, elk jaar 27 april de dag van Koningsdag bij ons. Dat is toch appart he. Het bleef nog lang druk en lawaaiig en zo hebben we voor het eerst van ons leven met gesloten ramen geslapen....

Vandaag onderweg naar Girona kwam al snel een gevoel van herkenning: alle bloeiers van andere tochten herkende ik weer langs de weg. De rozen bloeien hier al en de Lavertera, er staat bloeiende Symphytum langs de weg, er zijn volop klaprozen, ijsbloemetjes en nog veel meer, wat ik niet allemaal van naam ken.
Ook de vogels zijn er. In Nederland had ik de zwaluwen al gezien en het was met Pasen dan ook volop lente!! Hier zag en hoorde ik al weer de Hop, de Wielewaal en de Koekoek en hoorde zelfs de Cettizanger. Die heb ik even opgezocht want dat geluid kende ik nog niet. Ook de grouwe gors en de putter zie ik volop. Putter of distelvink staat in het boekje van de vogels, waar distels zijn zie je putters.
Nog een leuk verhaaltje: thuis hadden we lange tijd een putter-kanarie, die zag er uit als een putter en floot als een kanarie. Hij heette Alfred. Zijn naam ontleende hij aan de ganzen van de familie Osse in Raalte. Daar hadden ze ooit 2 ganzen en oma en oom Jan doopten de een Alfred. En de andere dan? Nou die heette vanaf dat moment de Andere. Alfred en de Andere dat was een begrip. Bij ons waren de Andere 4 zebravinken die er een ware legbatterij van maakten....
Onze Alfred had territoriumdrang. Hij stond in de keuken en als wij aan tafel door elkaar praatten dan liet Alfred zich ook horen! Zo floot hij ook alsof zijn leven er van af hing als Ma de keukenmachine gebruikte: en die gebruikte ze onder andere om aardappels te schillen. In een grote bak met heeeel grof schuurpapier gingen de piepers en een plens water en na een kwartier draaien met veel herrie en een ijverig fluitende Alfred waren de aardappels geschild. Slim toch!

Alfred heeft niks met onze tocht van doen...

Onze tocht ging aanvankelijk heel gemoedelijk langs een Limburg aandoend parkoer. Ongeveer op de helft kozen we voor een fietspad Via del Ter. Nou Ter was het en ook in dit geval Limburgse Ter en laat het hier in de tijd dat Nederland zonovergoten was nou eens flink geregend hebben! Dus die Ter was her een der nog flinke modder.... En alsof de duvel er mee speelde: we moesten ook deze keer door een riviertje waden. Onze fietsen zagen er niet uit, foei. Maar we waren wel weer meteen door de wol geverfd, zullen wen maar zeggen.
In Girona hebben we eerst maar een een menu del dia genoten, zo heurt het hier. Daarna in het hotel kregen we een heel aangename verrassing: die fietsen mochten in een apparte fietsenkamer. Zo noemde de gerant het en zo mag het ook heten. In die kamer, in de kelder, konden de fietsen zelfs schoon gespleten worden!!! Waw. Er lagen ook allemaal poetsdoeken, er lag gereedschap. Geweldig. En in die kamer verblijven onze nu weer schone fietsen met vriendjes, fietsen van andere fietsers, en ook dozen en koffers die zijn van mensen die hier kennelijk met hun fietsen naartoe gevlogen zijn en wachten om weer dienst te doen voor de terugweg. Wat een service!!

Morgen blijven we een dag, daarna gaat het verder.

Foto’s

1 Reactie

  1. Lène Plouvier:
    29 april 2019
    Leuk om, vanaf nu, met jullie mee op vakantie te gaan....